نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ 56 نَحْنُ خَلَقْنكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ 57 أَفَرَءَيْتُم مَّا تُمْنُونَ‌

وسيله پذيرايى از آنها در روز جزا!» (56) ما شما را آفريديم؛ پس چرا (آفرينش مجدّد را) تصديق نمى‌كنيد؟! (57) آيا از نطفه‌اى كه (در رحم) مى‌ريزيد آگاهيد؟! 58

ءَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخلِقُونَ 59 نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ‌

(58) آيا شما آن را (در دوران جنينى) آفرينش (پى در پى) مى‌دهيد يا ما آفريدگاريم؟! (59) ما در ميان شما مرگ را مقدّر ساختيم؛ و هرگز كسى بر ما

بِمَسْبُوقِينَ 60 عَلَى‌ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثلَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِى مَا لَاتَعْلَمُونَ 61 وَلَقَدْ

پيشى نمى‌گيرد. (60) تا شما را به صورت ديگرى تبديل كرده و در جهانى كه نمى‌دانيد آفرينشى (تازه) بخشيم! (61) شما عالَم‌

عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى‌ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ 62 أَفَرَءَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ 63 ءَأَنتُمْ‌

نخستين را دانستيد؛ پس چرا متذكّر نمى‌شويد (كه جهانى بعد از آن است)؟! (62) آيا درباره آنچه كشت مى‌كنيد انديشيده‌ايد؟! (63) آيا شما

تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ 64 لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنهُ حُطماً فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ‌

آن را مى‌رويانيد يا ما مى‌رويانيم؟! (64) اگر مى‌خواستيم آن را مبدّل به كاه در هم كوبيده مى‌كرديم تا در تعجب فرو رويد! 65

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ 66 بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ 67 أَفَرَءَيْتُمُ الْمَآءَ الَّذِى تَشْرَبُونَ‌

(65) (بگونه‌اى كه مى‌گفتيد:) براستى ما زيان كرده‌ايم، (66) بلكه ما بكلى محروم شده‌ايم! (67) آيا به آبى كه مى‌نوشيد انديشيده‌ايد؟! (68) 68 ءَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ 69 لَوْ نَشَآءُ جَعَلْنهُ أُجَاجاً

آيا شما آن را از ابر نازل كرده‌ايد يا ما نازل مى‌كنيم؟! (69) اگر مى‌خواستيم، اين آب گوارا را تلخ و شور قرار مى‌داديم؛

فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ 70 أَفَرَءَيْتُمُ النَّارَ الَّتِى تُورُونَ 71 ءَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَآ

پس چرا شُكر نمى‌كنيد؟! (70) آيا درباره آتشى كه مى‌افروزيد فكر كرده‌ايد؟! (71) آيا شما درخت آن را آفريده‌ايد

أَمْ نَحْنُ الْمُنشِئُونَ 72 نَحْنُ جَعَلْنهَا تَذْكِرَةً وَمَتعاً لِّلْمُقْوِينَ 73 فَسَبِّحْ‌

يا ما آفريده‌ايم؟! (72) ما آن را وسيله يادآورى (براى همگان) و وسيله زندگى براى مسافران قرار داده‌ايم. (73) حال كه چنين است به نام‌

بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ 74 فَلَآ أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ 75 وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ‌

پروردگار بزرگت تسبيح گوى (و او را پاك و منزّه بشمار). (74) سوگند به جايگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)! (75) و اين سوگندى است بسيار بزرگ،

عَظِيمٌ 76 إِنَّهُ لَقُرْءَانٌ كَرِيمٌ 77 فِي كِتبٍ مَّكْنُونٍ 78 لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ‌

اگر بدانيد! (76) كه آن، قرآن پر ارزشى است، (77) كه در كتاب محفوظى جاى دارد، (78) و جز پاكان نمى‌توانند به آن دست زنند (و دست يابند). 79

تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعلَمِينَ 80 أَفَبِهذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ 81

(79) آن از سوى پروردگار جهانيان نازل شده؛ (80) آيا اين سخن را [/ اين قرآن را با اوصافى كه گفته شد] سست و كوچك مى‌شمريد، (81)

وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ 82 فَلَوْلَآ إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ 83 وَ أَنتُمْ‌

و به جاى شكر روزيهايى كه به شما داده شده (آن را) تكذيب مى‌كنيد؟! (82) پس چرا هنگامى كه جان به گلوگاه مى‌رسد (توانايى بازگرداندن آن را نداريد)؟! (83) و شما