الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ ءَامَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِى‌

به مؤمنان مى‌گويند: «آيا ما كسى را اطعام كنيم كه اگر خدا مى‌خواست او را اطعام مى‌كرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد و) شما فقط در

ضَللٍ مُّبِينٍ 47 وَيَقُولُونَ مَتَى‌ هذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صدِقِينَ 48 مَا يَنظُرُونَ‌

گمراهى آشكاريد.» (47) آنها مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، اين وعده (قيامت) كى خواهد بود؟!» (48) (امّا) جز اين‌

إِلَّا صَيْحَةً وحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ 49 فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً

انتظار نمى‌كشند كه يك صيحه عظيم (آسمانى) آنها را فرا گيرد، در حالى كه مشغول جدال (در امور دنيا) هستند. (49) و (چنان غافلگير مى‌شوند كه حتّى) نمى‌توانند وصيّتى كنند

وَلَآ إِلَى‌ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ 50 وَنُفِخَ فِى الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى‌

و نه به سوى خانواده خود باز گردند. (50) (بار ديگر) در «صور» دميده مى‌شود، ناگهان آنها از قبرها، شتابان به سوى (دادگاه)

رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ 51 قَالُوا يوَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمنُ‌

پروردگارشان مى‌روند. (51) مى‌گويند: «اى واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟! (آرى) اين همان (روز جزا) است كه خداوند رحمان و عده داده،

وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ 52 إن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا

و فرستادگان (او) راست گفتند.» (52) صيحه واحدى بيش نيست، (فريادى عظيم بر مى‌خيزد) ناگهان همگى نزد ما

مُحْضَرُونَ 53 فَالْيَوْمَ لَاتُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ‌

احضار مى‌شوند. (53) (و به آنها گفته مى‌شود:) امروز به هيچ كس كمترين ستمى نخواهد شد، و جز آنچه انجام مى‌داديد، كيفر داده نمى‌شويد.

54 إِنَّ أَصْحبَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِى شُغُلٍ فكِهُونَ 55 هُمْ وَأَزْوجُهُمْ فِى‌

(54) بهشتيان، امروز (به نعمتهاى خدا) مشغول و مسرورند. (55) آنها و همسرانشان در

ظِللٍ عَلَى الْأَرَآئِكِ مُتَّكِئُونَ 56 لَهُمْ فِيهَا فكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ 57

سايه‌هايى (از قصرها و درختان بهشتى) بر تختها تكيه زده‌اند. (56) براى آنها در بهشت ميوه بسيار لذّت‌بخشى است، و هرچه بخواهند در اختيارشان خواهد بود. (57)

سَلمٌ قَوْلًا مِّن رَّبٍّ رَّحِيمٍ 58 وَامْتزُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ 59 أَلَمْ‌

سلام (و درود الهى بر آنها)، سخنى است از سوى پروردگارى مهربان. (58) (و به گروهى ديگر گفته مى‌شود:) جدا شويد امروز اى گنهكاران! (59) اى فرزندان آدم!

أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يبَنِى ءَادَمَ أَن لَّاتَعْبُدُوا الشَّيْطنَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ 60

آيا با شما عهد نكردم كه شيطان را نپرستيد، كه او براى شما دشمن آشكارى است؟! (60)

وَأَنِ اعْبُدُونِى هذَا صِرطٌ مُّسْتَقِيمٌ 61 وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلّاً كَثِيراً أَفَلَمْ‌

و اين‌كه مرا بپرستيد كه راه مستقيم اين است؟! (61) او گروه زيادى از شما را گمراه كرد؛

تَكُونُوا تَعْقِلُونَ 62 هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِى كُنتُمْ تُوعَدُونَ 63 اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا

آيا انديشه نكرديد؟! (62) اين همان دوزخى است كه به شما وعده داده مى‌شد. (63) امروز بخاطر