7- كفعمى (نويسنده كتاب «المصباح» و «البلدالامين» متوفّاى سال 905).

8- شيخ بهايى (نويسنده كتاب «مفتاح‌الفلاح» متوفّاى سال 1031).

9- علّامه مجلسى (نويسنده كتاب‌هاى «زاد المعاد، ربيع الاسابيع، تحفة الزائر، مفاتيح الغيب و مقباس المصابيح»، متوفّاى سال 1110).

هر يك از اين بزرگان در عصر خود رسالت خويش را در زمينه دعا به نحو احسن انجام دادند تا اين كه نوبت به مرحوم ثقةالمحدثين حاج شيخ عبّاس قمى- رضوان اللَّه تعالى عليه- (متوفاى 1359 ق) رسيد؛ ايشان با ذوق سرشار و سليقه بسيار خوب و احاطه وسيعى كه بر آثار اهل‌بيت عليهم السلام و كتب دعا و زيارات سابقين داشت، به تأليف كتاب جامع «مفاتيح‌الجنان» پرداخت و روى خلوص نيّتى كه اين محدّث عاليقدر از آن برخوردار بود، در مدّت كوتاهى، كتابش جهانگير شد و به همه مساجد و خانه‌ها، راه يافت وهمگان از رشحات قلم اين عالم با اخلاص سيراب شدند.

قابل توجه اينكه، قبل از كتاب «مفاتيح‌الجنان» كتاب دعايى به نام «مفتاح‌الجنان» چاپ و در بسيارى از خانه‌ها منتشر شده بود، كه كتاب دعاى بسيارى از مردم را تشكيل مى‌داد و متأسّفانه اين كتاب آلوده به روايات مجعول و نادرستى بود كه مرحوم حاج شيخ عباس قمى و استادش حاجى نورى را سخت عصبانى كرده بود (كه در مفاتيح الجنان، ذيل زيارت مطلقه وارث، اين ناراحتى به طور مشروح منعكس است) و همين امر سبب شد كه مرحوم حاج شيخ، به نوشتن اثر پر ارزش «مفاتيح الجنان» (به جاى «مفتاح الجنان») اقدام نمايد، كه در مقدمه مفاتيح الجنان به اين مطلب اشاره شده است.

ولى از آن‌جا كه اين كتاب مانند بسيارى از كتاب‌ها براى شرايط زمانى و مكانى خاصّى نوشته شده بود و مخاطبان ويژه‌اى داشت، لازم بود در عصر و زمان ما مورد تجديد نظر وسيع قرار گيرد؛ كاستى‌ها برطرف گردد، و از پاره‌اى از مطالب اضافى كه مايه ايراد بدخواهان است صرف‌نظر شود؛ مدارك و منابع دعاها و زيارات و ... افزوده گردد؛ رمز و راز، فلسفه، آثار و بركات دعاها و زيارات يادآورى شود؛ سپس نظم نوينى به آن داده شود و در مجموع كتاب دعا و زيارتى كه از هرنظر جامع ومتناسب عصر و زمان ما- مخصوصاً براى نسل جوان خداجو- باشد، فراهم گردد.

سال‌ها بود كه اين فكر را در سر مى‌پروراندم و از خدا توفيق آن را مى‌خواستم؛ پس از مطالعه كافى در اين زمينه لازم ديدم كه از دو نفر از فضلاى گرانقدر، باذوق، مخلص و پركار حوزه علميّه، يعنى: استادان ارجمند، حجج اسلام آقايان سعيد داودى و احمد قدسى براى كمك و همكارى دعوت كنم؛ بحمداللَّه آنها استقبال كردند و با پشتكار تمام به آن پرداختند و زحمات فراوان در تنقيح و تحقيق مباحث كشيدند، و اينجانب در تمام مراحل بر كار آنان نظارت داشتم و آنچه لازم بود بر آن افزودم. بعد از