رهبری جدید جامعه حقوقدانان همچنان فعال است و گروه وکلای مترقی به دفاع از تظاهرکنندگان
ادامه می دهند، بعضی آزاد می شوند. بعضی نه.
چند روز آینده
شاید تعطیلات آخر هفته خیلی شلوغ باشد 24 تا 26 اوت اوج عزاداری ماه رمضان است. قبل از
تراژدی سینمای آبادان تظاهرات بسیار و حتی شاید یک اعتصاب نشسته در بزرگراه شاهنشاهی انتظار
می رفت.
آتش سوزی شاید سبب عکس العمل عمومی علیه خشونت بشود. همچنین اطلاع داریم که دولت ایران
اخیرا تعدادی از ملاهای شورشی تر را دستگیر کرده است، بنابراین برخورد آینده شاید آنقدر بزرگ که
انتظار می رفت نباشد. روز 26 اوت که یادبود مرگ واقعی امام علی است، با در نظر گرفتن اینکه تظاهرات
دو هفته گذشته مشخصا عاطفی و تعصب آمیز بوده اند، هنوز می تواند 24 ساعت مسئله ساز باشد.
22 اوت 1978 استمپل
جعفر عزیز
سند شماره 46
تهران، 23 اوت 1978 اول شهریور 1357
عالیجناب جعفر ندیم
معاون در امور اقتصاد و بین الملل
وزارت امور خارجه، تهران
جعفر عزیز:
در رابطه با گفتگویی که پیرامون کنفرانس جهانی مبارزه با نژادپرستی و تبعیض نژادی داشتیم، فکر
می کنیم بد نباشد بیانیه ای را که توسط کاخ سفید در هیجدهم اوت اعلام شده به نظر شما برسانم.
آن شب شما بیاناتی در این مورد اظهار داشتید که دلگرم کننده بود و بابت آنها ممنونم.
«این هفته نمایندگان بسیاری از کشورها در ژنو در کنفرانس جهانی مبارزه با نژادپرستی و تبعیض
نژادی ملاقات خواهند نمود.»
تشکیل این کنفرانس در وسط دهه سازمان، برای اقدام به مبارزه علیه نژادپرستی و تبعیض نژادی
صورت می پذیرد و ایالات متحده آغاز آن را قویا مورد حمایت خود قرار داد. اما آمریکا قادر به شرکت در
این کنفرانس بالقوه پر اهمیت نیست، گرچه بر جلسات آن از نزدیک ناظر خواهیم بود، این عدم شرکت به
خاطر این است که با جای دادن صهیونیزم به عنوان یکی از اشکال نژادپرستی، تعریف نژادپرستی برای
مقاصد سیاسی تحریف گردیده است. مادامی که این دهه به تعریف آشکارا از صهیونیزم به معنای شکلی از
نژادپرستی صحه می گذارد، ایالات متحده نمی تواند خود را با آن همراه بداند.
ولی ما امیدواریم که این کنفرانس به مقصود اصلی این دهه باز گردد تا ما نیز به تلاش بین المللی برای از
بین بردن نژادپرستی بپیوندیم. ما برای رسیدن به این هدف تلاش خواهیم کرد، چون خطر نژادپرستی را
شناخته و بیش از یک قرن است که در تلاش هستیم تا زخم های باقیمانده از نژادپرستی را درمان بخشیم.
می دانیم که به اهدافمان به طور کامل نرسیده ایم ولی هنوز عمیقا نسبت به این مسئله احساس مسئولیت