پليد خود سوءاستفاده كرده‌اند ولى كسانى كه طالب حق‌اند و غرضى و مرضى ندارند و با ذهنى سالم و عُرفى بخواهند از قرآن كريم بهره‌مند شوند، به خوبى‌توانند از حقايق قرآن استفاده كنند. بنابراين بايد بيش از هر چيز در حوزه‌هاى علميه به قرآن كريم اهتمام ورزيم البته اين بدان معنا نيست كه صرفاً به بحث قرآنى اكتفا شود و سنّت و عقل به كنارى نهاده شود. بزرگ‌ترين منّت الهى بر ما اين است كه اين كلام ملكوتى را در ميان ما محفوظ نگه داشته است تا با مراجعه به آن بتوانيم خطوط اصلى دين را بشناسيم و در اين مسير انحرافى برايمان پيش نيايد البته اشتباهات جزئى در مسايل فرعى و امثال اين‌ها هميشه بوده و هست و خواهد بود.

لزوم آموزش‌هاى تفسيرى

امّا مى‌پردازيم به كيفيت طرح قرآن در برنامه‌هاى درسى و اين‌كه طلبه‌ها از كى بايد به تفسير و علوم قرآنى بپردازند، ما يك رشته مسايل و معلوماتى داريم كه بايد در برنامه‌هاى عمومى حوزه گنجانيده شود و هركسى كه بايد معلوماتى از حوزه را دارا باشد، يعنى اولين دوره تحصيلى حوزه را گذرانيده باشد بايد آن معلومات را به خوبى بداند و آن آگاهى‌هاى عمومى است كه براى تمامى روحانيان و دست‌اندركاران آموزش دينى لازم است. از آن جمله آشنايى با قرآن كريم مى‌باشد كه بايد در سطحى بالا مطرح گردد، به عنوان مثال طلبه‌اى كه سطح مى‌خواند امكان دارد قبل از به پايان رسانيدن اين مقطع تحصيلى به تلاشى آموزشى، فرهنگى و تبليغى روى آورد و به عنوان امام جماعت، مُبلّغ، يا