به قرآن كريم است يعنى ما با كسانى كه در اين مسئله تشكيك دارند همچون اهل سنّت بايد به مأخذى استناد كنيم كه مورد قبولشان باشد مگر رواياتى كه آنها هم اعتبارشان را بپذيرند كه چنين احاديثى زياد نيست.

به هر حال قرآن نسبت به روايات از مرتبه و درجه والاترى برخوردار است. علاوه بر اين‌كه مفاهيم قرآنى غير از مضامينى كه درخور فهم است دقايقى هم دارد كه هرچه در آن‌ها بيشتر غور گردد بهتر درك مى‌شود و از اين رهگذر جوينده به حقايق عظيم‌ترى مى‌رسد.

اين حقيقت در روايات ما، مكرّر وارد شده است كه قرآن به جز ظواهرش بطون و حقايقى هم دارد كه هرچه بيشتر در آنها دقت گردد، بيشتر استفاده مى‌شود، اين‌ها همه مؤيّد اين است كه ما بيشتر به عظمت قرآن پى برده و اهتمام افزون‌ترى به درك قرآن داشته باشيم.

عقل، موهبتى الهى

شكى نيست كه اعتبار قرآن، نبوت پيامبر و حتى وجود خدا را بايد با براهين عقلى اثبات كنيم ولى آنچه با برهان‌هاى خردپذير و منطقى اثبات مى‌شود كلياتى است در مسايل مورد نياز ما چه در زمينه عقايد و چه در مسايل عملى و به خصوص در مباحث اجتماعى نمى‌توانيم تنها به دليل عقلى اكتفا كنيم و گاهى به اسم دليل عقلى، مطلبى ادّعا مى‌شود كه اگر در آن‌ها دقت گردد، روشن مى‌شود كه اين‌ها برهان قطعى نمى‌باشد، به‌علاوه جز در چند مورد محدود كه قبل از حجيّت قرآن مطرح است مثل اصل وجود خدا، حجيّت رسول اكرم(صلى الله عليه وآله) و حجيّت قرآن، در ساير مسايل به