دادند: حساب كردم اگر اين‌گونه عمل كنم در مجموع 20 صفحه، به اندازه يك صفحه صرفه‌جويى در وقت مى‌شود! اين‌قدر دقت داشتند كه اوقات را تلف نكنند و چنين قدر عمر را مى‌دانستند كه موفق شدند شهرت علمى و فكرى در جهان اسلام بدست آورند، شاگردان برجسته‌اى پرورش دهند و تأليفات مهمى از خويش برجاى نهند. در كنار اين كار چندين درس را براى علاقه‌مندان مى‌گفتند و تحقيقات زيادى هم نموده‌اند، عبادات و نوافل و ساير كارهاى عبادى را انجام مى‌دادند، و براى همه اين كارها برنامه‌ريزى داشتند.[1]

توجه به مسايل سياسى و اجتماعى

از آثار عملى كه درس تفسير ايشان داشت اين بود كه جوّ فكرى فضلاى جوان را دگرگون ساخت و سطح مطلوبى از تفكر اسلامى را در ميان آنان رواج داد و در وضع كنونى كمتر بحثى در مسايل اجتماعى اسلام و نيز سياسى و اخلاقى مى‌بينيم كه علاّمه آنها را مطرح نكرده باشد. راستى اگر ايشان به قم هجرت نكرده و اين درس‌ها و كتاب‌ها نبود، نگرش ما درباره مسايل اجتماعى و سياسى اسلام چه وضعى داشت؟ ايشان موقعى مسئله حكومت اسلامى را مطرح كرد كه هيچ‌كس احتمال نمى‌داد در همين نزديكى‌ها نظام اسلامى تشكيل گردد.

مطلبى كه علامه درباره حكومت و زعامت روحانيت و شيعه نگاشت