ديگر را جناب آقاى هاشمى رفسنجانى و جلسه‌اى را هم شهيد دكتر محمدجواد باهنر اداره مى‌كرد. اين، همكارى‌هايى بود كه در تهران داشتيم. در طول هفته، يكى دو شب به تهران مى‌رفتيم.

اين فعاليت‌ها همچنان ادامه داشت تا زمانى كه حسنعلى منصور نخست وزير ترور شد و به قتل رسيد. با هلاكت او بهانه‌اى به دست دشمن افتاد و هيئت‌هاى مؤتلفه تحت تعقيب قرار گرفتند. افرادى كه در جريان ترور منصور دخالت داشتند، گرفتار شدند؛ چند نفر از آنان، اعدام و تعدادى نيز در حدود دوازده سال (تا اواخر حكومت رژيم شاه معدوم) به حبس محكوم شدند.

پس از اين حادثه از يك سو، هيئت‌هاى مؤتلفه ديگر نتوانستند كه فعاليت‌هاى چشمگيرى داشته باشند؛ زيرا تقريباً تمام اعضاى آن‌ها شناسايى شده و زير نظر بودند. از سوى ديگر، هيئت مدرسين قم نيز كشف شد و در پى آن، بيشتر افراد هيئت ‌گاهى در رابطه با هيئت و گاهى هم به لحاظ مسائل ديگرى‌ـ دستگير شدند.

در همين گير و دار بنده و مرحوم شهيد دكتر باهنر در مسجد جليلى تهران ‌كه در آن زمان، آقاى مهدوى‌كنى نماز جماعت را در آن‌جا اقامه مى‌كرد‌ـ سخنرانى داشتيم. موضوع سخن بنده هم در آن جا «حكومت اسلامى» بود.

در آن ايّام، آقاى منتظرى در زندان بود. يكى از افرادى كه به زندان رفت و آمد داشت، پس از سخنرانى آمد و گفت: «يك پيغام خصوصى براى شما دارم. من، زندان بودم و آزاد شدم. آقاى منتظرى براى شما پيغام فرستاد كه به دوستان بگوييد آنان كه بيرون هستند و در زندان نيستند، متوارى شوند؛ زيرا مسأله «هيئت» كشف شده و «اساسنامه‌اش» به چنگ مأموران رژيم افتاده است. همه