مدينة‌الرسول

حيدرآباد، پنج يا شش حوزه شيعى دارد و نزديك صد مركز مذهبى براى اهل‌سنت. مدينة‌الرسول از مدرسه‌هاى اهل‌سنت بود براى فراگيرى قرآن و زبان عربى و احكام و هم‌چنين آموزش خياطى و گلدوزى، ويژه كودكان و نوجوانان. به دليل حضور ما، همه فراگيران را در دو سوى سالن بزرگ مدرسه به تفكيك دختر و پسر جمع كرده‌اند. تعدادشان زياد است‌؛ از طفل چهار و پنج ساله تا نوجوان 14 و 15 ساله، بدون فرم و پوشش مشترك مدارس ابتدايى ايران، با همان كلاه و لباس‌هاى محلى و مجموعه‌اى از رنگ‌هاى متنوع كه ويژه لباس‌هاى هندى است.

از نظم و آرامش مجلس شگفت‌زده مى‌شوم‌؛ اين همه كودك، بدون هياهو، ساكت و منتظر؟! رازش فراتر از ترس از معلمانى كه در بينشان ايستاده‌اند، خوى آرام هندى است كه درون كوچك و بزرگشان نهادينه شده، مى‌انديشم كه اگر فقط نيمى از اين جمع، ايرانى بودند با حربه هيچ ترس و تشويقى كنترل نمى‌شدند.