هم پنهان داشتند تا از حملات و اتهامات دشمنان در امان باشند.

همه ما مى‌دانيم كه غالب معارف اهل‌بيت در عصر امام باقر و امام صادق(عليهما السلام) صادر و به وسيله راويان و محدثان براى آيندگان ضبط و نقل شد. شايد ما فكر كنيم كه در آن زمان احتياجى به تقيه و كتمان اسرار نبود، ولى چنين نيست. حتى شيعيان در زمان امام صادق(عليه السلام) براى ياد گرفتن احكام دينيشان ناگزير مى‌شدند به صورت افرادى مثل خيارفروش يا تخم‌مرغ‌فروش در كوچه‌ها راه بيافتند و به بهانه فروختن خيار يا تخم‌مرغ به منزل امام بروند و در آنجا مسائل دينى‌شان را بپرسند. اين نمونه‌اى است از سختى‌هايى كه ائمه اطهار و اصحاب آنان داشتند و بالاخره بالاترين فداكارى‌ها را حضرت سيدالشهدا(عليه السلام) كرد كه با نثار خون پاك خود و فرزندان و اصحابش باعث بقاى اسلام شد.

ائمه اطهار(عليهم السلام) براى زمان ما هم چندين دستور كلى صادر كردند كه با رعايت اين دستورات مى‌توانيم راه آن بزرگان را ادامه بدهيم و معارفشان را براى آيندگان حفظ كنيم. يكى از دستورات حياتى ائمه اطهار(عليهم السلام) كه باعث دوام اسلام و به ويژه مذهب تشيّع مى‌شود دستورى است كه درباره ولايت علما و مجتهدان جامع‌الشرايط داده‌اند. همان‌گونه كه مردم در زمان حضور امامان معصوم(عليهم السلام)