انديشه‌هاى انسان‌ساز و فهم اضلاع فرهنگ نورگستر تشيع، دور ساخته است. شمار مسجد، سوگ‌خانه، امام‌باره و قدمگاه كم نيست اما آنچه اندك است حضور شكوه‌مند اسلام حقيقى و حيات‌بخش است‌؛ در اينجا مراسم مذهبى با جلوه و جلالى خاص و شور و اشتياقى بسيار برپا مى‌شود و هنوز سيل سنت‌شكن غربى نتوانسته اساس اين سنت‌ها را در هم بكوبد، اما آفت درون‌سوز بى‌توجهى به فلسفه و اهداف و توجه به زوايد و فروع، اصالتش را نشانه رفته است. بعد از انقلاب شكوه‌مند اسلامى ايران و حضور طلاب هندى در حوزه‌هاى رشد يافته ايران و سپس بازگشت ايشان به شهر و ديار خود اميدوارى‌هاى بسيارى بر زدودن تدريجى تفكرات انحرافى و تقويت باورهاى اصيل اسلامى به چشم مى‌خورد.

افزون بر اين رنج قابل تأمل، برخى ايرانيان هند تنها اسمى ايرانى دارند و بعضى حتى كشورمان را هم به چشم نديده‌اند. اينان زبان هندى را براى ارتباط با مردمان اطرافشان به راحتى تكلم مى‌كنند. انگليسى را به دليل كسب و كارشان به خوبى مى‌دانند ولى فارسى را بدون احساس نياز به حفظ اصالت و ريشه از ياد برده‌اند بعضى با سختى و دشوارى و با وام از واژه‌هاى انگليسى چند جمله‌اى سخن مى‌گويند. حاج‌آقا در سخنرانى‌شان در دربار حسينى از همين نكته نگران بودند و فرمودند: «با زبان فارسى دين را به شما آموختند امام حسين را به شما معرفى كردند اگر اين زبان را از شمابگيرند فردا به چه وسيله‌اى اين‌ها را مى‌شناسيد؟!‌...