تحسين مى‌كنيم. براى ورود به مدرسه بايد راه‌روى باريكى را طى كنى كه نصفش را هم دوچرخه‌هاى طلاب اشغال كرده است. حوزه علميه جامعة التبليغ يا مدرسه مدينة العلم، قديمى نيست. حدود سى سال قدمت دارد و به همت مرحوم ميرزا محمد عالم در منطقه شيعه‌نشين شهر لكنهو بنا شده است. مدرسه هم مختص درس‌هاى حوزوى نيست و برخى دروس عمومى هم تدريس مى‌شود.

مسئولان مدرسه به درخواست حاج‌آقاى رجب‌نژاد ابتدا چند تمثال بزرگ و كوچك روى ديوار را معرفى مى‌كنند و بعد هم گزارشى از وضعيت درسى و فعاليت‌هاى فرهنگى مدرسه‌شان مى‌دهند‌؛ هم كتاب چاپ كرده‌اند و هم پوستر، هفته‌نامه‌اى هممنتشر مى‌كنند به اسم مدينة العلم به زبان انگليسى كه يكى از طلاب آشنا مى‌گفت گاهى جنجال برانگيز است. درستى و كذبش با خود او.

در گوشه‌اى از مدرسه، ميرزا محمد عالم مؤسس اين بنا مدفون است. حاج‌آقا بر مزارش فاتحه‌اى مى‌خوانند. بر سنگ قبرش نوشته‌اند: «العالم حي و ان كان ميتا» بر درستى اين سخن باورى راسخ داريم.

بزرگترين حسينيه جهان

هندى‌ها به حسينيه «امام‌باره» مى‌گويند يعنى بارگاه امام به باور عوام، و به نظر درست‌تر و دقيق‌تر‌؛ چراكه بيشتر حسينيه‌ها در همه ايام سال گشوده‌اند و براى همه ائمه، جشن و عزا مى‌گيرند، اگرچه بيشتر براى پنجمين معصوم. لكنهو دو امام‌باره مهم دارد يكى امام‌باره كوچك (چهوتى امام‌باره) و ديگرى امام‌باره بزرگ