به جاى مقدمه

هو اللطيف

اين سفر و اين سفرنامه هم داستانى دارد شنيدنى‌؛ يك روز اخوين دهشيرى كه يكى دبير شوراى سياست‌گذارى مجموعه آثار حاج‌آقاست و ديگرى مدير فرهنگى مؤسسه، و هر دو از دوستان بنده، به ديدارم آمدند به تقاضاى نوشتن روايت سفرى كه هيچ وقت نرفته بودم.عقل و عرف حكم مى‌كرد كه نپذيرم چراكه اين‌گونه سفرنامه‌نويسى دست‌كم در شمار انواع سفرنامه‌هايى كه در ابتداى همين كتاب آورده‌ام، نبود و نبود توان و تجربه‌اى در من، اما پذيرفتم، اين‌كه چرا؟ خود دلايلى داشت فراتر از مجال اين مقدمه.

منابع كار چند سى‌دى تصويرى بود با ثبت لحظاتى اندك از اين سفر و بسيار ناقص، و البته جناب سيدعلى‌اصغر برقعى، دوست همراه حاج‌آقا در طول اين مسافرت، با اين وصف كه