همراه با كنده‌كارى‌هاى پيچيده گل‌ها و گياهان. اين دو سبك معمارى بدون از دست دادن ماهيت خود در اين معبد به هم آميخته شده‌اند.

چند صد سال پيش با ورود مسلمانان به شبه قاره، معمارى اين سرزمين بسان بسيارى ديگر از شئون زندگى ايشان تحت تأثير فرهنگ اسلامى قرار گرفت. معمارى هندى تأثير گرفته از جنگل و سرسبزى و مناظر طبيعت بود و معمارى اسلامى با مقتضيات صحرا و سادگى انطباق داشت. در برخورد اين دو سبك، شيوه جديدى از معمارى پديد آمد. بعدها در اواخر قرن هفتم هجرى و در خلال هجوم مغول، بسيارى از استادكاران ايرانى به اين سرزمين پا گذاشتند. استفاده از گنبد و طاق ايرانى البته با سبك و مصالح ساختمانى معابد هندو مثل ماسه سنگ قرمز و مرمر سفيد، از همان زمان رايج شد. بى‌شك شكوه‌مندترين دوره معمارى اسلامى هند را مى‌توان در عصر «شاه‌جهان» و در يكى از شاه‌كارهاى معمارى دنيا يعنى تاج‌محل به نظاره نشست.

لحن فرشتگان

سيه‌چرده با اندامى لاغر و تكيده مثل غالب هندى‌هايى كه ديده‌ايم و چشمانى نافذ كه در زير عينكى بزرگ جلوه‌نمايى مى‌كند، نشانه‌هاى ظاهرى پرفسور اميرحسن عابدى است، همان كه دكتر خواجه‌پيرى او را پدر زبان فارسى هند مى‌داند، و البته فراموش مى‌كند كه واژه كنونى را همراه پدر بياورد‌؛ چراكه عمر