جوانان كشور ما به فسادهای اخلاقی گرفتار آيند. البته این دو بخش از فعاليت‌هاي دشمن، در تعامل با يكديگر هستند و تأثیر و تأثر متقابل دارند؛ ازيك‌سو، هرچه فساد اخلاقی بیشتر شود، زمینه برای ضعف ایمان فراهم می‌شود و درواقع، انجام کارهاي ناپسند و گناه بسيار به شک و تردید در دین و آن‌گاه انکار دین منتهی می‌شود: ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاؤُوا السُّوأَي أَن كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِؤُون؛[1] «سپس سرانجام كساني كه اعمال بد مرتكب شدند به جايي رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را به مسخره گرفتند». از سوي ديگر، ضعف در عقیده و باورها زمینه را برای گستاخي در گناه و مفاسد بیشتر فراهم می‌کند.

5. طراحي و مديريت رويارويي با دشمن

تاكنون مشخص شد قبل از هرگونه برخورد با دشمن بايد چهار نوع معرفت كسب كرد: شناخت دشمن، شناخت کارگزاران داخلي آن، شناخت انگيزه‏هاي دشمني و شناخت ابزارها و شيوه‏هاي رفتاري دشمن. پس از كسب اين چهار نوع معرفت، بايد مديريت دفاع را در پيش گرفت و شيوة مبارزه با دشمن را طراحي کرد. در يك جامعة اسلامي، اين‌گونه نيست كه بخش دفاع كاملاً از بخش فرهنگ جدا باشد؛ بلكه اينها در هم تنيده شده است و به هم مربوط است. كساني كه وظيفة سياست‌گذاري كلان براي جامعة اسلامي را دارند، بايد آگاهي بسياري از فرهنگ جامعة خود و نيز دشمن داشته باشند. بر