متأسفانه در مقابل اين نيازهاى شديد، كه چه در داخل كشور و چه در خارج از آن وجود دارد، هنوز حوزه هاى علميه توان پاسخگويى به اين نيازها را نيافته اند. يكى از دلايل اين ضعف، وضعيت خاصى است كه پس از انقلاب به وجود آمده است: براى اينكه انقلاب از مسير صحيح اسلامى خود منحرف نشود، ضرورت داشت كه عده اى از روحانيون كارآمد به كارهاى اجرايى، قضايى و قانون گزارى بپردازند تا بتوانند از روند اسلامى انقلاب مراقبت كنند. تجربه نهضت مشروطه اين درس را به ما آموخته است كه اگر پس از پيروزى نهضت اسلامى روحانيون صحنه سياست را رها كنند، كار به زيان اسلام تمام خواهد شد. لذا ضرورت دارد كه عده اى از روحانيون مناصب مهم كشور را اشغال كنند و پاسدار خط انقلاب باشند.

بنابراين، افرادى كه دروس اسلامى را تحصيل كرده بودند و لازم بود به تأمين نيازهاى فرهنگى و اسلامى جامعه بپردازند نتوانستند به اين مهم جامه عمل بپوشند، گرچه كه تعداد آنها نيز براى تأمين اين نيازها به حد كافى نبود.

بزرگترين نقص جامعه ما نقص فرهنگى است. موقعيت انقلاب اسلامى ايران در جهان ايجاب مى كند كه با سرعت و شتابى در خور، فرهنگ اسلامى در زمينه هاى گوناگون به جهان عرضه شود. انجام اين كار بسيار مشكل است اما ملت صبور ما، در طول ساليان متمادى، آموخته است كه در برابر مشكلات صبر و تحمل داشته باشد. لذا، بايد مراقب بود كه مبادا فرصتى از دست رود و نيروها تلف شود. مبادا خداى ناكرده از روى جهل يا هوى و هوس در اين راه تقصيرى صورت گيرد كه در پيشگاه مقدس الهى و حضرت ولىّ عصر(عليه السلام) و در نزد جامعه مسلمان قابل بخشش نباشد.