سبك نشماريد، چون براى نورانى شدن و پيشرفت كارها بسيار مؤثّر است. امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد: «اِنَّ ذِكرَنا مِن ذِكرِاللّهِ»[1].

بايد رابطه با خدا و در مرتبه نازلتر رابطه با وجود مقدس ولىّ عصر(عليه السلام)را حفظ كرد. روحانيت نوكر و خدمتگزارى بيش نيست و بايد ببيند كه امام زمان(عليه السلام) از او چه خواسته است تا بدرستى انجام دهد، خواه او را تحسين كنند و خواه توبيخ. وظيفه او خدمت است و بايد در اين فكر باشد كه واقعاً چه خدمتى از دست او برمى آيد، در نهايت فقر باشد يا در نهايت رفاه. اين مسأله نبايد براى او اهميت داشته باشد. هر روز ممكن است براى او آزمايشات و امتحاناتى پيش آيد. خدا مى داند كه براى هر كسى چه پيش خواهد آمد. آنچه را خدا بخواهد خير است. او جهان را با نظام احسن آفريده است و به احسن وجه نيز تدبير خواهد كرد و دلخواه ما در نظام عالم تأثيرى ندارد.

بايد، براى خدا، به مردم كمك كرد. اگر بودجه و امكانات مادى نمى رسد، دست كم، بايد با زبان، خوشرويى و دلجويى، ديگران را خرسند كرد. اينها برنامه هايى است كه دشمنان سعى كرده اند ما را از آنها غافل كنند تا ما را سركوب و متهم كنند. اگر روحانيت به اين دستورات عمل كند آنها نمى توانند او را محكوم و مردم را از او جدا كنند.

توسل به وجود مقدس ولىّ عصر(عليه السلام) تنها چيزى است كه مى تواند ما را در طوفانهاى عظيم بلا حفظ كند. بايد از شرّ نفس و شيطان به حبل المتينى كه خداى متعال بين خود و خلق خود قرار داده است پناه ببريم تا مصونيت داشته باشيم.

[1] محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج 75، ص 468، روايت 20، باب 95.