1ـ براى تضعيف روحانيت، نقاط ضعف را بزرگ جلوه مى دهند و روى آن تبليغات مى كنند مثلا، مى گويند: «روحانيان پستهاى سياسى را اشغال كرده اند، در حالى كه، صلاحيت اين كارها را ندارند، چون نه در آن زمينه درس خوانده اند و نه تجربه سياسى دارند.»

2ـ دشمنان مى گويند: «روحانيان روحيه اى متعصبانه و دگماتيك دارند و حاضر نيستند حرفهاى ديگران را بشنوند و مى گويند: هر چه ما فهميده ايم درست است و همه بايد تابع ما باشند. حتى خودشان نيز با هم اختلاف دارند و با هم منطقى برخورد نمى كنند.»

3ـ گاهى نيز اظهار مى دارند كه «آخوندها به يك سلسله دروس و مسائلى وابسته اند كه يا اصلا فايده اى ندارد و يا بسيار كم فايده است و از مسائل اسلامى دروسى را كه مى تواند مشكلات جامعه را حل كند كنار گذاشته اند. روش تحقيق و تدريس آنها نيز نارساست و كارآيى ندارد.»

حاصل آنكه ما بايد انواع خطرها را بشناسيم و براى مقابله با آنها روشهاى صحيحى را اتخاذ كنيم وگرنه ضمانتى براى بقاء اين نظام اسلامى وجود نخواهد داشت.