الفـ وحدت حوزه و دانشگاه

1ـ رابطه حوزه و دانشگاه قبل و بعد از انقلاب

همه ما، كم و بيش، با وضع حوزه و دانشگاه در رژيم سابق آشنا هستيم. در رژيم گذشته، درست در نقطه مقابل آنچه كه مى بايست عمل شود، در جهت اختلاف و جدايى ميان نهادها و مؤسسات تلاش مى شد. براى جدايى حوزه و دانشگاه از يكديگر تلاشهاى بيشترى صورت مى گرفت. اما افراد متعهدى مانند آيت اللّه شهيد مطهرى، شهيد دكتر مفتح، شهيد دكتر بهشتى و شهيد دكتر باهنر(رحمهم الله) به اين نقطه ضعف پى برده بودند و با فداكارى بسيار تلاش مى كردند كه پيوندى ميان حوزه و دانشگاه به وجود آورند.

كارى را كه اين بزرگان در آن زمان انجام دادند ثمرات ارزنده اى ببار آورد. خداوند ارواح آن شهداى بزرگوار را با اولياى خود محشور فرمايد و پاداشى درخور كرم خود به آنها عنايت كند. به ما نيز توفيق دهد كه وظايف اجتماعى و اسلامى خود را بهتر بشناسيم و به آنها عمل كنيم. به بركت همين ارتباط محدودى كه در آن زمان ميان حوزه و دانشگاه به وجود آمد، دانشجويان عزيز ما كم و بيش با فرهنگ اسلام و نظام ارزشى آن آشنا شدند و توانستند در بُعد سياسى نيز با برادران روحانى خود همكاريهايى داشته باشند و ديديم كه اين همكاريها چه تأثير عظيمى در پيروزى انقلاب داشت.