شبيخون فرهنگى است». گاهى نيز از آن به «غارت فرهنگى» تعبير مى كنند. اما ديگران تصور مى كنند كه مسأله مهمى نيست و به كار خود مشغولند.

امروز كشور ما در جبهه فرهنگى صحنه نبرد تحصيل كردگان متعهّد در مقابل نيروهاى دشمن است. آگاهى از وضع رو به وخامت موجود موجب نمى شود كه ديگران از زير بار مسؤوليت شانه خالى كنند و همه چيز را به حال خود رها سازند و هيچگونه اقدامى نكنند بلكه همه بايد با هوشيارى تمام سعى كنيم كه اوضاع و احوال را بخوبى بشناسيم و با كمال اخلاص و استعانت از خداى متعال و توسل به اولياى دين(عليهم السلام) بقدر وسع و توانايى خود، تلاش كنيم.

در برخى از اخبار مربوط به آخرالزمان، اين مسائل پيشگويى شده است. ممكن است گفته شود كه اين مسائل، به هر حال، پيش خواهد آمد و ما چون نمى توانيم كارى كنيم بايد فقط نظاره گر باشيم. اين برداشت به هيچوجه درست نيست و نبايد دچار چنين توهّماتى شد، زيرا صرف دانستن اين مطلب كه چنين اتفاقاتى پيش خواهد آمد بارى از دوش ما برنمى دارد و اينگونه مسائل از امور تكوينى است و اخبار وارده در باره آنها هيچگاه وظايف تشريعى ما را تغيير نخواهد داد. ما در حدّ توان و امكاناتى كه در اختيار داريم موظفيم كوشش و تلاش كنيم و بدون شك، نتيجه همان است كه خداوند بخواهد.

عوامل بسيارى وجود دارد كه مانع از عمل كردن انسان به مسئووليتهاى خود مى شود: گاهى افراد به عذر و بهانه متوسل مى شوند چنان كه در زمان جنگ نيز چنين بود و عده اى عذر مى آوردند كه كارهاى واجبترى دارند. گاهى هم به دليل كمبود امكانات، بهانه مى گيرند. هيچ كدام از اين بهانه ها نمى تواند رافع تكليف باشد. ما در هرحال مكلفيم