احكام شريعت، و گاه با طرح و اجراي نقشه‌هاي مخفي عليه آن، و در نهايت مبارزة مستقيم بر ضد دين و دين‌داران.

با روي كار آمدن رضاخانِ ميرپنج و تأسيس سلطنت دست‌نشاندة پهلوي در آذرماه 1304 ه‍ . ش، مبارزه با اسلام، صورتي آشكارا يافت. رضاشاه از يك سوي، با اقدامات عنادآميزي همچون صدور فرمان كشف حجاب و ممنوعيت برگزاري مجالس عزاداري براي سيدالشهداء‌(عليه السلام) با اصلِ اسلام مبارزه مي‌كرد، و از سوي ديگر با سركوبيِ مخالفان و ايجاد اختناق شديد در فضاي كشور، مانع هرگونه انتقاد و اعتراضي مي‌شد. پس از شانزده سال و بركنار شدن او، محمّدرضا پهلوي نيز راه پدرش را در پيش گرفت. اما وضعيت سياسي و اجتماعي دورة او تا حدودي با دورة اختناق رضاخان تفاوت داشت و حضور مرجع دينيِ بزرگي همچون آيت‌الله العظمي بروجردي و نفوذ و قدرت معنوي او در ميان ملّت شيعه ايران، مانع بسياري از اقدامات دين‌ستيزانه دستگاه پهلوي بود.

ولي به هر روي اين پسر نيز با شيوه‌هاي خود، راه پدر را ادامه داد.

اقدامات رژيم پهلوي در حوزة‌ فرهنگ

تغيير تاريخ هجري شمسي به شاهنشاهي

رژيم پهلوي با افتخارآميز خواندن پيشينة سلسله‌هاي پادشاهي در ايران باستان، به نام احياي فرهنگ اصيلِ ايران، تاريخِ رسمي كشور را كه بر مبناي هجرت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) از مكه به مدينه، و نماد رسميت دين اسلام در ايران بود، تغيير داد. بر اين اساس، تاريخ 2500 سالة شاهنشاهي به نشانة پيوند سلطنت پهلوي با سلسله‌هاي پادشاهي پيش از اسلام، با افزودن عدد 35 (سالهاي حكومت رژيم پهلوي)، به تاريخ رسمي ايران تبديل شد. براي تثبيت اين وضع نيز تلاشهاي فراواني صورت گرفت؛ از جمله اينكه كتابهاي درسي و