ضمناً عهده‌دار مخارج خانواده مي‌باشد، از اين رو، براى مديريت خانواده شايسته‌تر است. زيرا، اولاً: بسيارى از شئون مديريت مربوط به امور اقتصادى و مالى است؛ ثانياً: قدرت تدبير و ادارة مرد بيشتر از زن است. البته تراضى، همكارى و تعاون، تشاور و موارد مشابه را به هيچ وجه نفى و انكار نمى‌كنيم. سخن اصلي در تصميم‌گيريهاى نهايى است كه بايد بر عهدة مرد نهاده شود. قرآن كريم نيز در آنجا كه مى‌فرمايد: «الرِّجالُ قَوّامُونَ عَلَى النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلى بَعْض وَ بِما أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوالِهِمْ؛[1] مردان كار انديش زنان‌اند براى اينكه خداى متعال بعضى از ايشان (مردان) را بر بعضى ديگر (زنان) برترى داده است و براى اينكه از مالهاى خويش خرج كرده‌اند»، به همين دو امتياز مرد بر زن يعنى تعقل و تدبير بيشتر و بهتر و عهده‌دارى مخارج خانواده اشاره دارد و همين دو عامل را سبب اولويت مرد بر زن در تصدى مديريت خانواده مى‌داند. اين رويكرد در استحكام خانواده نقش اساسي دارد. بدين ترتيب، از ديدگاه قرآن كريم تعقل و تدبير بيشتر مرد يكى از دو عاملى است كه مرد را شايستة مديريت خانواده مى‌سازد. شايد بتوان اين نكته را تعميم داد و نتيجه گرفت كه در جامعه نيز مرد به همين ملاك براى مديريت لايق‌تر و شايسته‌تر از زن است.

5. حق مرد در امر طلاق

اگر اختلافات و نزاعهاى خانوادگى به حدى برسد كه اميد اصلاح و بهبود به كلي از ميان برود، كسى كه حق دارد تصميم به انحلال خانواد (طلاق) بگيرد مرد است؛ اگر چه زن نيز مى‌تواند به وسائلى كه يكى از آنها شرط در ضمن عقد است حق طلاق را به دست آورد.