فرزندان خويش را دو سال تمام شير مى‌دهند، براى كسى كه مى‌خواهد شير دادن را به انجام برساند (كامل كند)». شريعت اسلام به مادر حق داده است كه در برابر اين كار از شوهرش درخواست اجرت نمايد و اگر پدر از پرداخت آن امتناع ورزد، مادر مي‌تواند از شيردادن خودداري كند.

حضانت و نگهداري كودك اگر چه براى پدر محال و نا مقدور نيست و گاهى به سبب بيمارى يا مرگ يا جدا شدن همسر يا عوامل گوناگون ديگرى بر عهدة او قرار مى‌گيرد، لكن بى شك براى مادر ميسرتر و آسان‌تر است. پس حكمت اقتضا مى‌كند كه اين كار از زن خواسته شود، اما نه به صورت الزام و تكليف كه اگر از انجام دادن آن سر باز زند تحت پيگرد قانونى قرار گيرد. خانه‌دارى يعنى كارهايى از قبيل شست‌وشوى خانه، شستن لباسها و فراهم آوردن غذا، اگر چه عملاً در همة جوامع بر عهدة زن است، لكن از نظر اسلام تكليف الزامىِ وى نيست. اگر زن داوطلبانه و با رضا و رغبت كارهاى خانه را بر عهده بگيرد امري پسنديده است و در غير اين صورت مى‌تواند در برابر انجام دادن اين‌گونه امور مزد بخواهد و اگر شوهر از پرداخت آن خودداري كند، زن مي‌تواند كارهاي خانه‌داري را انجام ندهد.

خلاصه آنكه شير دادن، بچه‌دارى و خانه‌داري از امورى هستند كه زن به لحاظ تكويني استعداد بيشترى براى پرداختن به آنها را دارد و از نظر تشريعي نيز بر او تكليف شده است، اما نه تكليف ايجابى و الزامى، بلكه تكليف استحبابى و اخلاقى. چنان‌كه زن مي‌تواند در برابر انجام آنها از شوهرش مزد بگيرد.

ب) وظايف مرد

در برابر وظايفي كه زن در عرصة زندگي خانوادگي بر عهده مي‌گيرد، شوهر نيز مكلف به يك سلسله تكليفهاى وجوبى و استحبابى است كه مهم‌ترين آنها پرداخت هزينة