اين دو تفاوت روانى زن و مرد، يعنى احتياج شديد روحى زن به معشوقه شدن و تحت حمايت مرد بودن و نياز مبرم مرد به عاشق و حامى زن شدن، تا زمانى كه مطالعات و تحقيقات روان‌شناختى پيشرفت چندانى نكرده بود ناشناخته بود. و مردان وابستگي و نياز به محبوب بودن را همانند زنان احساس نمي‌كردند، بنابراين از وجود اين دو نياز غافل بودند. اما بررسي‌ها و پژوهش‌هاي معاصر در زمينة روان‌شناسي، به‌ويژه آثار زنان روان‌شناس، اين دو اختلاف رواني ميان زن و مرد را به خوبي آشكار ساخت.

مرد و زن اختلافات روحى كم اهميت‌ترى نيز دارند كه فرصت ياد‌آوري آنها نيست. اما توجه به اين نكته ضروري است همان‌گونه كه دو انسان از لحاظ بدنى و جسمانى كاملاً مانند هم نيستند، از نظر روحى و نفسانى نيز نمي‌توانند مثل هم باشند. به گفتة روان‌شناسان، هر انسانى روان‌شناسى خاص خود را دارد. بنابراين، در مبحث اختلافات روحى مرد و زن مراد اين است همان‌گونه كه مردان داراي روحيات كمابيش مشتركي هستند، زنان نيز روحياتى دارند كه كمابيش ميانشان مشترك است. معمولاً روحيات مشترك مردان در زنان موجود نيست، چنان‌كه اگر زنى داراى يكى از خصائص روحى مردان باشد استثنايى تلقى مى‌شود، همچنين معمولاً روحيات مشترك زنان در مردان وجود ندارد. البته روحياتى هم هست كه از آنِ نوع انسان است و طبعاً اختصاصى به هيچ يك از دو صنف (به اصطلاح منطقى) يا دو جنس (به اصطلاح رايج و متداول امروزى) ندارد و مردان و زنان در آنها شريك‌اند.