محدوديتى در مقابل آنها نباشد و از طريق چاپ تهمت و دروغ و فحش، شخصيت‌هاى موجّه كشور و نظام را مخدوش كنند تا حرفشان ديگر در جامعه نفوذ نداشته باشد، و از آن طرف هم شروع كنند به القاى انواع شبهات فكرى و ترويج فرهنگ ضد دينى و حمله به مقدسات، و با اجراى اين توطئه فرهنگى، در نهايت به مطلوب استعمارى خود برسند.

6. فتنه‌گرى، گناهى بزرگ‌تر از قتل

اكنون سؤال اين است كه آن كسى كه با فشار دكمه يك بمب اتمى، صدها هزار انسان را به قتل مى‌رساند، چگونه بايد او را در اين دنيا مجازات كنند تا با جرمى كه مرتكب شده تناسب داشته باشد؟ نهايت كارى كه در اين دنيا مى‌توانيم درباره او انجام دهيم اين است كه يك بار او را بكشيم؛ اما روشن است كه يك بار اعدام، تنها در مقابل قتل يك نفر واقع مى‌شود و جنايتى كه در حق صدها هزار انسان بى‌گناه ديگر انجام داده بى‌پاسخ مى‌ماند. يا اين كسانى كه با انجام آن توطئه‌ها ملتى را به بند مى‌كشند و ده‌ها سال در حق ميليون‌ها نفر ظلم كرده و به آنان خيانت مى‌كنند و دين و ايمان و دنيا و آخرت آنها را تباه مى‌كنند، چگونه مى‌توان آنها را در اين دنيا به سزاى اعمال ننگينشان رساند؟ اين در حالى است كه ما به اشتباه فكر مى‌كنيم آن كسى كه با بمب اتمى صدها هزار نفر را كشته، گناهش بيشتر از اين كسى است كه با خيانتش ملتى را به ديگران فروخته، اما قضاوت و نظر قرآن غير از اين است. قرآن مى‌فرمايد: أَلْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْل[1]؛ فتنه از قتل بدتر است. و يا در جاى ديگر مى‌فرمايد: أَلْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْل[2]؛ فتنه از قتل بزرگ‌تر است. اگر كسى فتنه كرد و خداى ناكرده موفق شد نظام الهى و اسلامى را سرنگون و مردم را از مسير قرآن و اسلام جدا كرده و ملت و مملكت را دوباره به دامان امريكا و غرب بيندازد، گناه اين شخص بزرگ‌تر و سنگين‌تر از گناه كسى است كه با يك موشك هسته‌اى تمام 60 ميليون جمعيت ملت ايران را به خاك و خون بكشد. گناه كسانى كه با يك كودتاى سياسى و فرهنگى خزنده، فردى را كه يك عمر بر عليه اسلام قلم زده و سناريو نوشته و فيلم ساخته، دعوت مى‌كنند و سيمرغ بلورين به او جايزه مى‌دهند و در صددند زمينه‌اى را فراهم كنند تا ضد انقلاب‌ها و مخالفان اسلام دوباره به اين مملكت بازگردند و كارهاى حساس را در دست