كه مسؤوليت يا نيمه مسؤوليتى در برخى وزارتخانه‌ها يا سازمان‌ها دارند مطرح مى‌شود. اخيراً گويا چاره‌اى انديشيده بودند؛ به اين صورت كه يك سازمان غير دولتى در يك ساختمان دولتى جلسه‌اى براى رفع تبعيض نسبت به خانم‌ها تشكيل دهد و تعدادى از زن‌هاى خارجى هم بدون حجاب در اين برنامه شركت كنند. شايد عكس آن را هم در روزنامه‌ها مشاهده كرده باشيد. اينها مى‌خواستند محكى بزنند و مردم ما را آزمايش كنند و ببينند تا چه حد به احكام دينى و شرعى حساسيت دارند، كه بحمدالله با واكنش‌هاى شديدى كه نشان داده شد سر جاى خودشان نشستند. تا چنين مردمى در اين كشور هستند ساير ارزش‌هاى اسلامى نيز بر قداست خودش باقى خواهند ماند و اگر احياناً برخى از چيزهايش كم‌رنگ شده به لطف الهى ان‌شاء الله ترميم خواهد شد.

به هر حال در فرهنگ غربى اين آزادى‌ها وجود دارد و محترم شمرده مى‌شود و مى‌گويند هيچ قانونى نبايد آنها را محدود كند. ما كه مسلمان و پيرو شريعت هستيم در اين زمينه با آنها اختلاف مبنايى داريم. صرف اين كه بگويند در اعلاميه جهانى حقوق بشر چنين آمده براى ما وحى منزل نيست. آنها طبق فرهنگ خودشان گفته‌اند و نوشته‌اند و ما هم طبق فرهنگ دينى و اسلامى خودمان عمل مى‌كنيم و اجبارى به رعايت چيزهايى كه خلاف حكم خدا و رسول است، نداريم.

8. آزادى عقيده، امرى خارج از حوزه «حقوق»

همان‌طور كه اشاره كرديم، يكى از آزادى‌هايى كه بسيار به آن اهتمام مىورزند و شعارش را مى‌دهند آزادى عقيده است. انسان آزاد است هر عقيده‌اى كه مى‌خواهد، داشته باشد. كسى حق ندارد به عقايد ديگران توهين نمايد و يا آنها را به دليل اعتقادشان محكوم كند و مورد تعقيب و مجازات قرار دهد. البته كسانى از حقوق‌دانان مسلمان، از ايران و ساير كشورها، در اين زمينه در مقام دفاع از ديدگاه اسلام برآمدند و مطالب زيادى در اين زمينه‌ها به رشته تحرير درآوردند.

آنچه كه در فرصت اين بحث مى‌توانيم بگوييم اين است كه ابتدا بايستى سؤال كرد كه آيا «عقيده» از آن جهت كه عقيده است و امرى درونى و قلبى است، اصولا ارتباطى با موضوع «حقوق» پيدا مى‌كند يا خير؟ گاهى مى‌خواهيم عقيده را اظهار كنيم يا اقدام عملى بر آن مترتب