3. قرآن، كلام خدا، و براى همه زمان‌ها

قرآن، كلام خدا است و براى تمام دوره‌ها و زمان‌ها نازل شده است. بنابراين وقتى قرآن تعابيرى نظير «يَا عِبَادِ: اى بندگان من» و امثال آن را به كار مى‌گيرد، اختصاصى به مردم زمان پيامبر(صلى الله عليه وآله) ندارد، بلكه مخاطب آن همه انسان‌ها در تمام دوران‌ها تا روز قيامت مى‌باشند. در مقابل اين حقيقت، افراد به اصطلاح روشن‌فكر، با صراحت تمام مى‌گويند: اصلا قرآن كلام خدا نيست، بلكه كلام پيامبر است! از نظر آنان، پيامبر حالتى داشته كه از آن به «تجربه نبوّت» ياد مى‌كنند. اين حالت شبيه همان احساس و روح لطيفى است كه براى شاعران يا اديبان و يا عرفا پيش مى‌آيد. اين احساس براى افراد ديگر نيز قابل تحقق است. بنابراين، ممكن است در اين زمان افرادى به عنوان پيامبر ظهور نمايند!! اين عده معتقدند كه پيامبر به مقتضاى فرهنگ حاكمِ آن زمان، سخنانى كه ناشى از اين احساس و حالت درونى شخصى است، بيان داشته است و هيچ گاه از سوى خدا، چيزى به او وحى نشده است!! اين احساس يك حالت بسيط، درونى و شخصى است و هيچ تشخّص و صورت روشنى از آن وجود نداشته، و با هيچ لفظ يا عبارتى نمى‌توان به گونه‌اى دقيق از آن حكايت كرد!! از نظر آنان ظهور اين حالت همان چيزى است كه از آن با نام «نبوت» ياد مى‌شود!

در مرتبه بعد مى‌گويند: اگر فرضاً قرآن كلام خدا باشد، بر طبق فرهنگ و مقتضيات آن زمان نازل شده است و در اين زمان كه بشر «متمدن» شده است ديگر نيازمند مفاهيمى مانند «عبد ـ مولا» براى بيان رابطه ميان «انسان و خدا» نمى‌باشد!

سابقه انكار كلام خدا و بشرى انگاشتن كتاب آسمانى، به حدود دو قرن گذشته در اروپا باز مى‌گردد و امروزه موج آن به ايران رسيده است. دليل اين مسأله هم تنگناهاى بسيار جدى بود كه مذهب «مسيحيت» و «يهود» در ارتباط با پيروان خود با آن روبرو بودند. اين تنگناها به دليل وجود برخى مطالب كاملا غير علمى و غير عقلى بود كه در كتاب «انجيل» و «تورات» يافت مى‌شود؛ براى مثال گفته شده است كه خدا از آسمان به زمين آمد و با يعقوبِ پيامبر كُشتى گرفت، ولى حريف پيامبر خود نشد و يعقوب او را به زمين زده و روى سينه خدا نشست!! اين كتاب، چگونه «كتاب مقدس» است در حالى كه خدا را مغلوبِ مخلوق خويش معرفى مى‌نمايد؟! چنين كتابى هيچ‌گاه با عقل و منطق هماهنگ نيست. از اين روى، عده‌اى به فكر توجيه اين مطالب برآمدند. توجيه آنان اين بود كه اين مطالب، سخنان خدا نيست بلكه گفته پيامبر است كه طبق فرهنگ آن زمان، مطالبى را به مردم ارايه داده‌اند. اين مطالب براى