8. اثبات حق براى انسان برعليه خدا!

در مقابل بينش مذكور كه بر مقدمات و منطق عقلى روشن و برهانى مبتنى است، تفكر جاهلانه و شيطانى ديگرى وجود دارد كه معتقد است انسان حق دارد حتى عليه خدا هم تظاهرات كند و شعار بدهد. متأسفانه برخى از افرادى كه چنين تفكرى دارند، عضو شوراى اسلامى برخى شهرها نيز هستند. آيا اينان واقعاً شرم نمى‌كنند كه بر مسند «شوراى اسلامى» تكيه زده‌اند؟ آيا اسلام اين است كه مى‌شود به خدا نيز اعتراض كرد و بر عليه او تظاهرات نمود؟ هرگز اين‌گونه نيست؛ بلكه منطق و تفكر صحيح و صريح اسلام اين است كه انسان در همه هستى و وجودش وام‌دار خداى متعال است و تمام حقوقى كه دارد از خداى متعال ناشى مى‌شود. از سوى ديگر نيز به استناد ادله‌اى چون «مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالاِْنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونَ» و مانند آن، همه حقوقى كه خدا براى انسان قرار داده براى تحقق «حق پرستش» و عبوديتى است كه خداى متعال بر انسان‌ها دارد، و هيچ حقى نمى‌تواند حق پرستش و بندگى خداوند را تحت الشعاع و مغلوب خود قرار دهد. واجب‌ترين و اصيل‌ترين حقوق در عالم، حق خداى متعال بر بندگان است كه همان حق پرستش و بندگى است: وَ هُوَ اَصْلَ الْحُقُوقِ وَ مِنْهُ تَتَفَّرع ... . اگر اين حق رعايت نشد هيچ حق ديگرى براى هيچ كس ثابت نخواهد شد. اين صريح فرمايش امام سجاد(عليه السلام) است و اين اصل، محور بينش اسلامى در فلسفه حقوق است. اين مسأله چيزى است كه اگر ما درست آن را درك كنيم و مد نظر قرار دهيم، مى‌توانيم وظيفه خودمان را در همه مراحل بشناسيم. همين فرمايش كوتاه امام سجاد(عليه السلام) اگر مورد توجه قرار گيرد، هم مردم وظيفه خودشان را مى‌شناسند و هم حكومت در‌مى‌يابد كه چه وظايفى دارد. اگر امروز مى‌بينيم برخى از دولت‌مردان ما فريب منطق ليبراليسم و سكولاريسم را مى‌خورند و به دنبال حقوق بشر غربى هستند و گاه بر زبان مى‌آورند كه انسان مى‌تواند منهاى خدا و حتى بر ضد خدا هم حق و حقوقى داشته باشد، ناشى از جهل به اسلام و معارف آن و قصور و تقصير در شناخت معارف دين و آموزه‌هايى است كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و ائمه اطهار(عليهم السلام) در اختيار ما قرار داده‌اند؛ چيزى كه در درازمدت مى‌تواند براى نظام اسلامى ما بسيار خطرناك و ويران‌گر باشد.

از خداى متعال مى‌خواهيم كه همه را روز به روز با معارف اسلام و قرآن و اهل بيت(عليهم السلام) بيش از پيش آشنا و به شناخت حقيقت بندگى و پرستش خود و عمل به مقتضاى آن موفق بدارد.