دشمنان خويش مى‌دانستند. ولى بعد از جنگ جهانى دوم و پس از آن كه كليسا، كه مظهر قدرت دين در اروپا بود، بكلّى از صحنه خارج شد، ديگر فكر نمى‌كردند كه در دنيا در مقابل اين قدرت‌ها قدرت ديگرى وجود داشته باشد. تا اين كه، در سه دهه اخير، ناباورانه با حركت شگفتى‌سازى در خاورميانه و در ايران مواجه شدند. در ابتدا، فكر مى‌كردند حركتى كه در ايران شروع شده مثل ديگر حركت‌هاى محدود اسلام خواهانه است كه گهگاه در گوشه و كنار كشورهاى اسلامى ظهور كرده‌اند و براحتى سركوب شده‌اند. فكر مى‌كردند با شيوه‌هاى خاصى كه دارند و تجربه‌هايى كه اندوخته‌اند، مى‌توانند اين حركت را بكلّى خنثى كنند. ولى هرچه پيشتر رفتند، ديدند اين حركت با ساير حركت‌ها بسيار متفاوت است. بالاخره در پرتو نهضت اسلامى ايران يك قدرتى در اين منطقه پديد آمد كه بدون اتكاء به دو قطب شرق و غرب و بدون استفاده از نيروها و فعاليت‌هايى شبيه به كودتا و برخوردهاى نظامى تند و خشن، توانست حاكم دست نشانده غرب را به زانو در آورد و در ايران حكومت اسلامى تشكيل بدهد.

    طبيعى بود كه با تجربه‌هايى كه در طول تاريخ در مبارزه با دين‌داران داشتند، در اينجا نيز به انواع فعاليت‌ها و توطئه‌هايى دست يازند كه همه شما مى‌دانيد و نيازى نيست كه تفصيلا آن را ذكر كنيم و تنها اشاره‌اى به آن توطئه‌ها خواهيم داشت: در آغاز، كشمكش و جنگ داخلى به راه انداختند، به اين اميد كه زمينه سر كار آمدن دولت كودتا ـ كه منافع غرب را تأمين كند فراهم گردد. اما ديدند كه قدرت مردم عظيم‌تر و وسيع‌تر از آن است كه تحرّك گروهكها بتواند خطرى براى انقلاب در پى داشته باشد. پس از آزمودن نقشه‌ها و توطئه‌هاى گوناگون، از جمله حصر اقتصادى و تبليغات جهانى عليه ايران و جنگ هشت‌ساله را بر مردم ما تحميل كردند، به اين تصور كه از اين راه بتوانند دولت اسلامى را به زانو در آورند كه موفق نشدند.

2. جوانان و توطئه بلند مدّت فرهنگى

با توجه به اين كه دشمنان در هيچ صحنه‌اى موفق نشدند، تنها به يك چيز اميد بسته‌اند و آن يك برنامه دراز مدّت فرهنگى است؛ و در اين راستا سعى مى‌كنند كه بتدريج از راههاى گوناگونى ـ البته در اين زمينه تجربه‌هاى زيادى دارند ـ در داخل كشور نفوذ كنند. آنها مى‌كوشند مركزى جهت نشر افكار و ايده‌هاى خود فراهم كنندو از آنجا امواج تبليغاتى را به همه قشرهاى گوناگون جامعه برسانند و تدريجا زمينه را براى خواسته‌هاى خودشان فراهم