بپرهيزيد و با راه راست و جاده آشكار حق باشيد. نيكوترين كارها سنّتى است كه ساليانى بر آن گذشته و درستى آن ثابت شده باشد؛ و بدترين كارها چيزى است كه تازه پيدا شده وآينده آن نيز روشن نيست.

هم چنين رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در فرجام و نكوهش بدعت مى‌‌فرمايند:

لا يَذْهَبُ مِنَ السُّنَّةِ شَىْءٌ حَتّى يَظْهَرَ مِنَ الْبِدْعَةِ مِثْلُهُ حَتَّى تَذْهبَ السُّنَّةُ وَ تَظْهَرُ الْبِدْعَةُ، حَتَّى يَسْتَوْفى الْبِدْعَةُ مَنْ لا يَعْرِفُ السُّنَّةَ! فَمَنْ أَحْيى مَيِّتاً مِنْ سُنَّتِى قَدْ أُمِيتَتْ كَانَ لَهُ أَجْرُهَا وَ أَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا مِنْ غَيْرِ أَنْ يُنْقَصَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَىْءٌ، وَ مَنْ أَبْدَعَ بِدْعَةً كَانَ عَلَيْهِ وِزْرُهَا وَ وِزْرَ مَنْ عَمِلَ بِهَا لا يُنْقَصُ مِنْ أَوْزَارِهِمْ شَىْءٌ.[1]

چيزى از سنّت و دين زايل نمى‌‌گردد مگر آن‌كه به جاى آن بدعتى ظاهر مى‌‌شود كه سنّت را زايل مى‌‌گرداند، و وقتى بدعت آشكار گرديد بر ناآشناى به سنّت و دين چيره مى‌‌گردد. پس هركس سنّت زايل شده‌‌اى را احيا كند، هم پاداش احيا كردن آن را دارد و هم پاداش هر آن كس كه به آن عمل كند، بدون اين‌‌كه از پاداش عمل كنندگان به آن سنّت كاسته شود. و هر كس بدعتى نهد هم گناه بدعت‌‌گذارى را دارد و هم گناه هر آن كس كه به آن بدعت عمل كند، بدون اين‌‌كه از گناهان آنها كاسته شود.

هم چنين آن حضرت فرموده‌‌اند:

إِيَّاكُمْ وَ الْبِدَعَ فَإِنَّ كُلَّ بِدْعَة ضَلاَلَةٌ وَ كُلُّ ضَلالَة تَسِيرُ إِلَى النَّارِ؛[2] از

1ـ متقى هندى، على، كنزالعمال، ج 1، ص 221.

2ـ همان.