جلسه ششم

بررسى حوزه‌‌هاى تبعيت از عقل و وحى

نگاهى به نقش عقل در تقليد و الگوگزينى صحيح

درباره جايگاه الگوپذيرى در تربيت و شرايطى كه الگو بايد دارا باشد سخن گفتيم و در اين ارتباط، به پاره‌‌اى از شبهات پرداختيم كه متاسفانه كمتر در حوزه‌‌هاى علميه طرح و بدان‌‌ها پاسخ داده مى‌‌شود. يكى از شبهاتى كه امروزه به صورت جدّى مطرح مى‌‌كنند اين است كه هر انسانى عقل دارد و بايد به تشخيص و صلاحديد عقل خود عمل كند و نبايد از ديگران تبعيت و تقليد كند و اساساً تقليد از ديگران، كار انسان عاقل نيست و «تقليد كار ميمون است». گفتيم كه اين شبهه مبتنى است بر مغالطه خاص و عام و تعميم حكم رفتار و كارهايى كه تقليد از آنها روا نيست يعنى از آن مواردى كه عقل و منطق، تقليد در آنها را نمى‌‌پذيرد تسرى داده مى‌‌شود به تقليد در حوزه احكام شرعى، و بدين ترتيب، تقليد در اين حوزه از مصاديق تقليد مذموم معرفى مى‌‌گردد. سپس شبهه را توسعه مى‌‌دهند و مى‌‌گويند: اساساً تبعيت از ديگران و حتى تبعيت از انبياى الهى صحيح نيست و در هر صورت، انسان بايد به تشخيص عقل خود عمل كند.

از جمله مطالبى كه در بحث‌‌ها و سخنرانى‌‌هاى خود طرح كرده‌‌اند و به صورت كتاب نيز در آمده، نقدپذير بودن قرآن است و برخى از به اصطلاح روشنفكران مذهبى ادعا مى‌‌كنند كه برخى از گزاره‌‌هاى قرآن درست نيست و ما