ممكن است تفاوت پيدا كنند. همان طور كه مزه غذا و رنگ مطبوع و مطلوب نسبت به افراد مختلف فرق مى‌كند، خوب و بد و ارزش ها نيز همين حكم را دارند، و همان طور كه در مورد غذا و رنگ، خوب مطلق نداريم و هر رنگ و غذايى نزد برخى خوب و نزد برخى ناپسند است، پسند و ناپسند ارزش ها و مسائل اخلاقى هم نسبت به هر فرد و جامعه‌اى مى‌تواند متغيّر باشد.

پس سير بحث تا اين جا به اين صورت شد كه پلوراليست ها ابتدا گفتند: «چون تكثرگرايى در زمينه هايى همچون اقتصاد و سياست مطلوب و مفيد است، در عرصه دين هم قائل به امكان و مطلوبيت تكثر مى‌شويم.» كه ما در پاسخ اين قسمت گفتيم مسائلى هم نظير فيزيك و رياضى وجود دارند كه يك جوابى اند؛ چرا گزاره هاى دينى از قبيل گزاره هاى فيزيك و رياضى نباشد؟ در اين جا پلوراليست ها بحث نسبيت در ارزش ها را مطرح كردند و با شاهد آوردن از برخى آداب و رسوم اخلاقى و اجتماعى خواستند ابتدا ثابت كنند كه ويزگى عام مسائل ارزشى نسبيت است تا بعد هم نتيجه بگيرند كه پس دين هم كه از سنخ مسائل ارزشى است امرى نسبى است.

تلاش سوم براى اثبات پلوراليسم

پلوراليست ها در ادامه، پا را فراتر گذاشته و مدعى مى‌شوند اصلا كليه معارف و مسائل بشرى در همه زمينه ها از نوعى نسبيت رنج مى‌برد و اصولا معرفتْ بى  نسبيت نمى‌شود؛ منتها در برخى موارد اين نسبيت كاملا روشن است و همه متوجه آن مى‌شوند و به راحتى آن را تصديق مى‌كنند ولى در برخى موارد هم آن چنان واضح نيست و افراد معمولى تصوّرشان اين است كه در آن موارد به معرفتى مطلق و ثابت دست يافته‌اند و حال آنكه حقيقتاً اين گونه نيست؛ كه اين همان چيزى است كه در ابتداى اين گفتار هم به آن اشاره كرديم و گفتيم