مقدّمه

در نخستين درس، اشاره شد كه جهان بينى ها را مى‌توان به دو دسته كلى (جهان بينى الهى و جهان بينى مادى) تقسيم كرد و مهمترين اختلاف ميان آنها مسأله وجود آفريدگار دانا و تواناست كه جهان بينى الهى بعنوان يك اصل اساسى، بر آن پاى مى‌فشرد و جهان بينى مادى، آن را انكار مى‌كند.

در درسهاى قبلى در حدودى كه متناسب با اين كتاب بود به اثبات وجود خدا و بيان مهمترين صفات سلبيّه و ثبوتيّه و ذاتيّه و فعليّه الهى پرداختيم و اينك براى مضاعف شدن اعتقاد به اين اصل اساسى، به نقد كوتاهى از جهان بينى مادى مى‌پردازيم تا علاوه بر تثبيت موضع جهان بينىِ الهى، سستى و بى پايگى جهان بينى مادى نيز مستقيماً روشن گردد.

براى اين منظور، نخست به علل و عوامل انحراف از بينش الهى و گرايش به الحاد، اشاره‌اى مى‌كنيم و سپس مهمترين نقاط ضعف جهان بينىِ مادى را توضيح مى‌دهيم.

علل انحراف

الحاد و مادّيگرى، سابقه‌اى طولانى در تاريخ بشر دارد و عليرغم اينكه همواره در جوامع بشرى ـ تا آنجا كه شواهد تاريخى و ديرينه‌شناسى نشان مى‌دهد ـ اعتقاد به آفريدگار، وجود داشته است از زمانهاى قديم، افراد يا گروههاى ملحد و منكر خدا هم يافت مى‌شده اند. ولى رواج بى دينى از قرن هجدهم ميلادى در اروپا آغاز شد و اندك اندك به ساير مناطقِ جهان،