در مى‌آيند1. و آنگاه در فضا، پراكنده مى‌شوند2 و از سلسله كوههاى سر به آسمان كشيده، جز سرايى باقى نمى‌ماند3.

وضع آسمان و ستارگان

ماه4 و خورشيد5 و ستارگان عظيمى كه بعضى از آنها ميليونها بار از خورشيد ما بزرگتر و پرفروعتر است به تيرگى و خاموشى مى‌گرايند6، و نظم حركت آنها به هم مى‌خورد7، و از جمله ماه و خورشيد به هم مى‌پيوندند8 و آسمانى كه همچون سقف محفوظ و محكمى بر اين جهان، احاطه كرده است سست و متزلزل مى‌شود9 و مى‌شكافد و از هم مى‌درد10 و طومار آن در هم مى‌پيچد11 و اجرام آسمانى به صورت فلز مذابى در مى‌آيد12 و فضاى جهان پر از دود و ابر مى‌شود13.

شيپور مرگ

در چنين اوضاع و احوالى است كه شيپور مرگ، نواخته مى‌شود و همه موجودات زنده مى‌ميرند14 و در جهان طبيعت، اثرى از حيات نمى‌ماند، و وحشت و اضطراب بر جانها سايه مى‌افكند15 مگر كسانى كه از حقايق و اسرار هستى، آگاهند و دلهايشان غرق معرفت و محبّت الهى است.