شبهات درباره عقايد شيعه مطرح مى‌شود، اولويت با طرح فضايلى است كه با مسايل اعتقادى ما در ارتباط است و زمينه تحكيم اعتقاد ما را به امامت و مقامات تشريعى آن حضرت فراهم مى‌كند.

برخى از مواهبى كه خداى متعال به آن حضرت عطا فرموده مواهب تكوينى است؛ از جمله اين كه، آفرينش آن حضرت از نور پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) بود و به اين سبب، از آغاز طفوليت حقايقى را درك مى‌كرد كه ديگران قادر به درك آنها نبودند. حتى در روايتى از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل شده است كه ايشان فرمودند: همان‌طور كه خداى متعال مرا به معراج برد و حقايق عوالم بالا را به من ارائه داد، براى حضرت على(عليه السلام) نيز درهاى آسمان گشوده شد و آنها را مشاهده كرد.1 اينها مواهب تكوينى است كه خداى متعال به آن حضرت عطا فرموده است.

در كنار اين گونه فضايل يك سلسله امتيازات تشريعى نيز به آن حضرت اعطا شده است. اين امتيازات به دو بخش تقسيم مى‌شود:

دسته اول، امتيازاتى در زمينه احكام شرعى است و بر اساس آن، در شريعت احكامى خاص براى حضرت على(عليه السلام) اثبات شده است. در شريعت اسلام، بعضى از واجبات و محرمات، هم چنين بعضى از امور حلال، به شخص پيامبر(صلى الله عليه وآله) يا به آن حضرت به علاوه ساير معصومان(عليهم السلام) اختصاص دارد؛ براى مثال، مرد يا زنى كه غسل بر او واجب شده باشد، نبايد وارد مسجد شود، اما پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و اميرالمؤمنين(عليه السلام) مجاز بودند در اين حالت وارد مسجد شوند. اين يكى از امتيازاتى بود كه پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و اميرالمؤمنين(عليه السلام) بر سايرين داشتند. درباره اين حكم داستان مشهورى