خداوند متعال هيچ حقى ندارد تا بتوان چنين بحث‌هايى را مطرح كرد. او فوق همه مخلوقات و فوق همه قدرت‌ها است. هر قدرتى در هر جا، نشات گرفته از او است. تمام هستى از او است و هر حقى كه براى انسان‌ها ثابت شود، بايد از جانب خداوند باشد. نمى‌توان خداى متعال را در كنار مردم قرار داد و گفت حكومت خدا ديكتاتورى است چون با رأى مردم تشكيل نشده است! البته خداوند غير از خير و صلاح مردم چيز ديگرى نمى‌خواهد و اراده نمى‌كند. او مولا و رب همه مخلوقات است و معناى ربوبيت اين است كه همه امور مخلوقات اعم از تكوينى و تشريعى، در اختيار او است و او مدبر امور است و هر موجودى را كه به كمال لايق و متناسبش رهنمون مى‌شود و همه بايد از او اطاعت كنند.

ابليس، اولين منكر ربوبيت تشريعى خداوند

بايد توجه داشت كه قايل شدن به اين كه، تعيين و وضع قانون و نيز حاكم و حكومت بايد بر اساس خواست و اراده خود انسان‌ها صورت پذيرد، در واقع انكار «ربوبيت تشريعى» خداوند است كه نوعى كفر محسوب مى‌شود. فراموش نكنيم كه مشكل شيطان با خداوند نيز در مورد ربوبيت تشريعى و اطاعت اوامر الهى بود و همين امر او را آن چنان به ورطه سقوط كشاند، وگرنه او هرگز خالقيت و ربوبيت تكوينى خداوند را انكار نكرد. هنگامى كه خدا از او سؤال كرد: چرا بر آدم سجده نكردى؟ پاسخ داد: خَلَقْتَنِي مِنْ نار وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِين؛1 هم چنين در ادامه گفت: رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِي.2 اين تعابير نشان