گفتار هجدهم:

ماهيت بدعت و آثار زيان‌بار آن(2)

نقش بدعت در ايجاد فتنه و تنش در جامعة اسلامي

در گفتار پيشين از دو منظر به اهميت بررسي موضوع بدعت، و خطري که براي دين، و جامعه بدعت‌گذار دارد، پرداختيم. از جنبة فردي، فقدان ايمان در بدعت‌گذار موجب مي‌شود که او عقايد باطل خود را در برابر اعتقادات و آموزه‌هاي حق مطرح سازد و حکم و قانون جعل کند و براي خودْ حق تشريع قائل شود و خويش را در ربوبيت تشريعي شريک خداوند بداند. همچنين از جنبة اجتماعي به خطر و زيان بدعت و بدعت‌گذار براي جامعه و گمراه ساختن ديگران پرداختيم. شکي نيست که رسالت و نقش پيامبران رساندن پيام خدا، بدون کاستن و افزودن، به مردم بود. اگر کسي در دين خدا تصرف کرد و چيزي را که خدا و پيامبرش نفرموده به نام دين مطرح ساخت يا بخشي از دين را که از سوي خداوند فرستاده شده، نپذيرفت و آن را حذف کرد، در نقطة مقابل انبيا و در جبهة شيطان قرار گرفته است و باعث گمراهي مردم و حرمان آنان از هدايت و سعادت مي‌شود.