و نقاط سرسبز و خرّم به زمينهاى كمگياه و بىآب و علف و محل وزش بادها، با وضعيت بسيار بد اقتصادى تبعيد نمودند، و آنان را در حال فقر و تنگدستى همنشين شتران رها كردند. خانههايشان پستترين خانههاى مردمان، و محل زندگىشان خشكترين مناطق بود. نه بر بال (رحمتِ) دعوت (حقّى) كه به آن تمسك جويند پناه آوردند، و نه در سايهسار الفت و محبتى كه در پناه آن شوكت و عزّت يابند (روى آوردند).
تشابه امّتها و عبرت از آنها
مقتداى تقواپيشگان(عليه السلام) به يكسان بودن سرنوشت ملتها اشاره فرمودند و از باب اينكه شما هم ممكن است به همان سرنوشت دچار شويد، سرگذشت اقوام پيشين را بيان كردند؛ چرا كه با توجه به تشابه امتها مىتوان نقاط قوت و ضعف گذشتگان را مورد توجه قرار داد و عملكرد خود را بر آن اساس نظم بخشيد.
در احاديث ديگر نيز بر اين نكته تأكيد شده تا بدانجا كه بر اساس برخى از آنها دقيقاً تمام آنچه در آن امتها رخ داده، در امّت اسلام رخ خواهد داد:
[1] از آرنج تا سر انگشتان دست را ذراع گويند. [2] وجَب. [3] «باع» (از ماده ب و ع) به مقدارى گفته مىشود كه انسان دو دستش را باز كند. (العين، ج 2، ص 264). در مورد سه تعبير بالا، فقط تعبير ميانى در مكالمات فارسى رايج است: «وجب به وجب». همچنين از تعبير «مو به مو» هم مىتوان بهره جست. [4] سوراخ حفر شده حيوانات بر روى زمين.