قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكاةِ فاعِلُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ * إِلاّ عَلى أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ * فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ.

كنترل غريزه جنسى، شرط رستگارى

در قرآن كريم انسان‌هايى كه از خطرها مى‌گذرند و به هدف آفرينش خود نائل مى‌گردند با وصف «مُفلحين» نام‌گذارى شده‌اند. براى «مفلحين» علائم و اوصاف متعددى در آيات قرآن ذكر شده كه از جمله مبسوط‌ترين آنها، آيات ابتدايى سوره «مؤمنون» است. به همين مناسبت بحثى را در شرح و تفسير اين آيات آغاز كرديم و تاكنون چند آيه را مورد بحث و گفتوگو قرار داده‌ايم. اكنون در ادامه، به وصفى ديگر از اوصاف «مفلحين» رسيده‌ايم كه در اين آيات مورد اشاره قرار گرفته است:

وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ * إِلاّ عَلى أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ * فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ؛[1] و آنان كه دامان خود را [از آلوده شدن به بى عفتى] حفظ مى‌كنند، مگر در مورد [آميزش جنسى با]همسران و كنيزانشان، كه [در اين صورت] نكوهشى بر آنان نيست. پس كسانى كه غير از اين طريق را طلب كنند، آنان تجاوز كنند.

در اين آيات تأكيد شده كه يكى از شرايط مهم براى نيل به فلاح و رستگارى، پاك‌دامنى و