فرزندان بنىاسرائيل باشد. از سوى ديگر همسر فرعون نازا بود و نمىتوانست صاحب فرزند شود. به همين دليل به محض اينكه چشمش به اين پسر افتاد محبت او به سختى در دلش جاى گرفت و به فرعون گفت خوب است اين كودك را نزد خود نگاه داريم و به عنوان فرزند خود او را بزرگ كنيم تا نور چشم من و تو گردد:
وَقالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّةُ عَيْن لِي وَلَكَ لا تَقْتُلُوهُ عَسى أَنْ يَنْفَعَنا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدا؛[1] و همسر فرعون گفت: [اين كودك]نور چشم من و تو خواهد بود. او را نكشيد، شايد براى ما سودمند باشد يا او را به فرزندى بگيريم.
در هر صورت، همچنان كه اشاره كرديم، يكى از موارد استعمال «قُرَّةُ الْعَيْن» در همين آيه مورد بحث ما از سوره فرقان است كه مىفرمايد عبادالرحمان از خداوند درخواست مىكنند كه خدايا، كارى كن كه چشمان ما از همسرانمان روشن شود و همسرانى نصيب ما كن كه مايه روشنى چشم ما باشد؛ يعنى همسرانى باشند كه بالاترين خواستههاى ما در مورد آنها تأمين شود. همچنين آنان دعا مىكنند كه خدايا، فرزندانمان به گونهاى باشند كه مايه روشنى چشم ما گردند و هيچ نگرانى در مورد آنها نداشته باشيم و همين كه نگاهمان به آنها مىافتد دلمان شاد و خرسند شود.
ماهيت و حكمت علاقه به همسر و فرزند
بحث ديگرى كه در اين زمينه مىتوان مطرح كرد اين است كه اصولا علاقه به زن و فرزند چه علاقهاى است و چه ماهيت و چه آثارى دارد؟
در پاسخ اين پرسش بايد بگوييم اين علاقه از سنخ گرايشهاى فطرى و غريزى انسان است كه دست خلقت در نهاد آدمى قرار داده و انسان به طور طبيعى و غريزى به همسر و فرزند ميل و گرايش دارد. البته مانند تمامى اميال و گرايشهاى فطرى و غريزى، خداى متعال اين ميل را به گزاف و بيهوده در نهاد انسان قرار نداده و حكمت يا حكمتهايى در وراى آن وجود دارد. از جمله مهمترين حكمتهايى كه براى علاقه به همسر و فرزند، و