وَعِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الأَْرْضِ هَوْناً وَإِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاما؛[1] و بندگان خداى رحمان كسانى‌اند كه روى زمين به نرمى [و بى‌تكبر] راه مى‌روند، و چون نادانان ايشان را مورد خطاب قرار دهند [و سخنان نابخردانه گويند] به ملايمت پاسخ مى‌دهند.

قرآن و معرفى الگوها در قالب بيان اوصاف

يكى از شيوه‌هاى قرآن كريم در بيان مطالب اين است كه مجموعه‌اى از صفات مطلوب و صفاتى را كه مورد امر و تأكيد خداى متعال است، تحت عنوانى خاص بيان مى‌كند، به نحوى كه موجب ترغيب ديگران براى كسب اين صفات باشد. براى مثال، همچنان‌كه پيش از اين اشاره كرديم، در ابتداى سوره بقره، پس از ذكر عنوان «متقين» اوصافى را براى آنان بيان مى‌كند:

الم* ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ * الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ * وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالاْخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ؛[2] اين است كتابى كه در [حقانيت] آن هيچ ترديدى نيست، [و]مايه هدايت تقوا پيشگان است؛ آنان كه به غيب ايمان مى آورند و نماز را برپا مى دارند و از آنچه به ايشان روزى داده ايم انفاق مى كنند، و آنان كه بدان چه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پيش از تو نازل شده است ايمان مى آورند و به آخرت يقين دارند.