نيل به لقاي الهي غايت قصوي و مقصد اعلاي آدمي و سرآمد آمالهاي سالكان طريق حق و رهيدگان از دام دل و دان دنياست. آنان كه محبت به اغيار را از دل بركندند و تنها جان و كام خويش را با شراب طهور عشق به معبود سيراب ساختند. دل به آن دلدار يگانه سپردند و پروانهوار، پر و بال خويش را با شعلههاي آتش عشق او سوختند. آنان كه جز جوار معشوق تمنايي ندارند و تنها با وصال اوست كه شراره درونشان خاموش ميگردد، حديث دلدادگي خويش را چنين ميسرايند:
از در خـويش خـدايـا بـه بـهشتـم نفرسـت *** كـه سر كوي تو از كـون و مكـان ما را بـس
خاك درت بهشت من مهر رخت سرشت من *** عشـق تو سرنوشت من راحت من رضـاي تو
براي مشتاقان كوي معبود كه به مشاهده جلوات محبوب نشستهاند و او دلهايشان را ربوده است، دردي كشندهتر و عذابي سوزنده تر از فراق معشوق نيست كه به آن سخت ناشكيبا هستند. از اين روي، امير مؤمنان(عليه السلام)، آن انسان كامل و واصل به عاليترين درجات قرب حضرت