رفته‌اند، درباره آيه «وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَـذَا...»1 نيز احتمال داده‌اند که مراد لقا خداوند در روز قيامت است.

مفهوم حركت به سوي خداوند

روشن شد آيه بيانگر آن است که انسان با رنج و تلاش به سوي خدا حرکت مي‌کند و سرانجام او را ملاقات خواهد كرد؛ اما در چگونگي حرکت انسان ابهام وجود دارد و نيازمند تبيين و توضيح است. البته مشخص است اين حرکت جسماني نيست؛ چون حرکت جسماني غايت و مقصد جسماني دارد و آن مقصد جسماني داراي جهت و مسير مشخصي است؛ اما خداوند مجرد است و جسماني نيست تا مکاني داشته باشد که انسان با بدنش به سوي او حرکت کند و نيز خداوند چون جسماني نيست داراي جهت نيست و همه جا حضور دارد:

«وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاء إِلَهٌ وَفِي الأَرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيم؛[2] و اوست که در آسمان خداست و در زمين خداست و هموست حکيم دانا».

«وَلِلّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَيْنَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ؛[3] و مشرق و مغرب از آن خداست، پس به هر سو رو کنيد، آن جا روي [به] خداست».

پس حرکت انسان به سوي خدا نمي‌تواند حرکتي جسماني باشد،