روز ويژه آسمان هاست و دو روز زمين و دو روز نيز توشه‌ها و اقوات زمين (يعنى خلقت زمين دو روز، و آمادگى براى رويش گياه يك مرحله، و آمادگى براى پيدايش موجودات زنده حيوانى نيز يك مرحله كه رويهم چهار مرحله خواهد شد). و دو مرحله هم آفرينش آسمانها. هيچ تأييدى از آيات براى اين پندارها نيست و صرفاً احتمالات است.

آنچه به احتمال قوى مى‌توان گفت اينست كه شش روز به معناى شش بيست و چهار ساعت نيست.

كيفيت خلقت آسمانها

آيا آسمانها در عرض هم قرار دارند يا برخى، بر روى برخى ديگر؟

آيا چنانكه در مورد زمين؛ احتمال داديم كه اراضى هفتگانه كه در زبان برخى روايات با تعبير «ألأَضينَ السَّبع» آمده است، و منظور قسمتهايى از زمين است نظير قارّه‌ها كه با تقسيم بندى قديم؛ هفت اقليم تعبير مى‌شده و در عرض هم بوده است؛ در مورد آسمانها نيز مى‌توان چنين احتمالى داد كه كنار هم قرار دارند و مجموعاً مثل زمين، يك سطح كروى را تشكيل مى‌دهند؟

ظاهراً اين احتمال در مورد آسمانها درست نيست زيرا قرآن سترگ، در دو مورد، آسمانها را با تعبير، «طباق» معرّفى فرموده است:

ملك / 3: «الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماوات طِباقاً ما تَرى فِي خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُت».

آنكه هفت آسمان را تودرتو (طبقه طبقه) آفريده؛ در آفرينش خداى بخشاينده گوناگونى نخواهى يافت.

نوح / 15: «أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللهُ سَبْعَ سَماوات طِباقا».

آيا نديده‌ايد چگونه هفت آسمان را بر رويهم (تودرتو) آفريد.

از كلمه طباق مى‌توان فهميد كه آسمانهاى هفتگانه، رويهم قرار گرفته‌اند به طورى كه بر هم منطبق مى‌شوند؛ هفت طبقه‌اند تودرتو؛ نه هفت قطعه كنار هم؛ و به حسب ظاهر اين آيات به دست مى‌آيد كه آسمانها فوق يكديگرند. دليل ديگر اينكه در قرآن، از آسمانى با تعبير «السَّماءَ الدُّنْيا»، نام مى‌برد و برخى پنداشته‌اند كه منظور آسمانِ دنياست در حاليكه دنيا در اينجا صفت است يعنى پايين‌ترين آسمان؛ و از آن مى‌توان در يافت كه آسمانهاى ديگر به ترتيب بالاى اين آسمان هستند و نسبت مكانى آنهابه ما دورتر است. نكته ديگرى كه از آيات شريفه مى‌توان در