ادب پرداخت. کتاب «بدایع البیان» در تفسیر قرآن از تألیفات اوست.[1] نسخه هایی از این کتاب در کتابخانه ها موجود است از جمله:

نسخه ای به شماره 176 در کتابخانه ملّی ملک در تهران و نسخه ای به شماره 7466 در کتابخانه آستان قدس رضوی و نسخه دیگر به شماره 3201 در کتابخانه مسجد اعظم قم.[2]

حسینعلی اصفهانی

حسینعلی بن محمّد زمان اصفهانی از کاتبان خط نسخ در قرن سیزدهم هجری. در تاریخ 26 صفر 1252ق کتاب «المصابیح فی شرح المفاتیح» را در فقه، به عربی، از مؤلّفی ناشناس، به خط نسخ کتابت نموده است. نسخه به شماره 7541 در کتابخانه آیت اللَّه مرعشی در قم موجود است.[3]

ملّا حسینعلی تویسرکانی

ملّا حسینعلی تویسرکانی ابن نوروزعلی ملایری عالم محقّق، فقیه جامع، مجتهد اصولی، از علماء طراز اوّل اصفهان در قرن یازدهم هجری. در تویسرکان متولّد شده و در اصفهان نزد اعلام آنجا به ویژه شیخ محمّد تقی رازی صاحب حاشیه حاضر شد و کسب فیض کرد تا به درجه اجتهاد نائل شد و بسیاری از مردم اصفهان و نواحی اطراف از او تقلید نمودند. محضر درس او پربار بود و شاگردان بسیاری از محضر او مستفیض شدند. او امام جماعت مسجد ایلچی احمدآباد بود و به جهت احتیاط در نماز جمعه، جمعه ها به دُرچه می رفت و نمازجمعه را در آنجا برپا می ساخت.[4]

[1] فهرست نسخه های خطی فارسی، ج1، ص8؛ ادبیات فارسی بر مبنای تألیف دستوری، ج1، ص258.

[2] فهرست مسجد اعظم قم، ص44؛ فهرست الفبایی رضوی، ص87.

[3] فهرست مرعشی، ج19، ص347.

[4] رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 89 و 90؛ روضات الجنّات، ج8، ص224.