تحصیل پرداخته و به اجتهاد نائل آمد.

وی در سال 1334ق وفات یافته و نزدیک مزار ملّا اسماعیل خواجوئی در تخت فولاد مدفون شد.[1]

میرزا محمّد حسین سر رشته دار

میرزا محمّد حسین سر رشته دار فرزند میرزا مرتضی، از مستوفیان و کارگزاران دستگاه ظلّ السّلطان بوده است. در شیراز خدمت رحمت علی شاه نعمت الهی رسیده و در زمره عرفاء و صوفیه وارد شده است. در علم سیاق استاد و خط نستعلیق را خوب می نوشته و در غرّه رجب سال 1320ق وفات یافته، بیرون بقعه فیض مدفون گردید.[2]

حسین سررشته دار زاده

حسین سر رشته دار زاده ابن میرزا مرتضی خان سر رشته دار معروف به آقاخان، شاعر ادیب، در سال 1330ق در اصفهان متولّد شد. پس از اندکی تحصیل به استخدام ارتش درآمده و در قسمت پیاده نظام به خدمت پرداخت. سپس به طهران منتقل شده و در قسمت اداری ارتش به کار پرداخت.

از اوست:

درمان ناامیدی و افکار منقلب

گفتار نغز و شعر چو آب روان بود

ای آن که رنج می بری اندر ره سخن

شعر آنچنان بگو که پسند جهان بود[3]

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص368؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص65.

[2] طرائق الحقائق، ج3، ص435؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 563 و 564؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص210؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص168.

[3] تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص241.