او در زمینه نقاشی، تذهیب، تشعیر،میناکاری، جلدسازی،ساخت انواع بوم، سوخت، قلمدان سازی و نقاشی زیر لاکی و روغنی مهارت داشت. او در 21 فروردین 1360ش در تهران درگذشت. از تابلوهای مشهور او «صحنه چوگان بازی» (با تاریخ 1336ش) است. آثار او در موزه هنرهای تزئینی و موزه هنرهای ملّی ایران نگهداری می شود.[1]

حسین بیرجندی

ابوالقاسم (ابوعبداللَّه) حسین بن محمّد بن احمد بن محمّد بن محمّد بن اسحاق بن منازل بیرجندی قاینی معروف به «ادیب اصفهان» از محدّثین عامه است. به صلاح و عفّت معروف بوده و او را «اصمعی صغیر» نیز می گفته اند. وی کثیرالکتابه و دقیق النّظر بوده است.[2]

سیّد محمّد حسین سجادی نجف آبادی*

سیّد محمّد حسین بن سیّد محمّد بن سیّد احمد نجف آبادی، عالم کامل، در نجف آباد متولّد شده و در اصفهان به تحصیل مشغول شد. سپس به عتبات عالیات رفته و از محضر درس میرزای شیرازی کسب فیض نمود و پس از وفات ایشان نزد آخوند خراسانی و سیّد محمّد کاظم طباطبائی یزدی ادامه تحصیل داد و پس از نیل به اجتهاد به زادگاه خود مراجعت نموده و به تدریس و اقامه جماعت و ارشاد مردم مشغول شد. ایشان سرانجام در 7رجب 1331ق وفات یافته و در قبرستان قدیم نجف آباد مدفون شد. او دارای اجازه از میرزای شیرازی و شیخ محمّد تقی آقا نجفی می باشد.

از تألیفات ایشان می توان به 1. رساله ای در صلاه 2. رساله ای در منطق و 3. رساله در ادبیات و معانی و بیان اشاره کرد.[3]

[1] گلزارمشاهیر، صص 371 و 372؛ دائرهالمعارف هنر، ص27.

[2] معجم البلدان، ج2، ص524.

[3] سیمای دانشوران، صص 108-106؛ آئینه اهل قلم، صص 56 و 57.