[مرحوم
حاج شیخ عباسعلی ادیب جهت وفات او اشعاری سروده که به خط استاد حبیب اللَّه فضائلی
بر سنگ مزار او نوشته شده و چنین است:
شاق
الفقیه بلقاء الحسین
و
قد أوی تحت لواء الحسین
عاش
سعیداً فی الحیاه کما
فات
سیعداً بولاء الحسین
فی
التّاسع العشرین من محرّم
صاد
بشوقٍ بفداء الحسین
اخرج
الواحد من جمع و قُل
«ظل
الفقیه بعزاء الحسین»]
سیّد
حسین بشارت
سیّد
حسین بشارت بن میرزا علیرضا حسینی قائنی، شاعر ادیب، [در اصفهان متولّد شد و پس از
تحصیل علم و ادب، در جوانی به خدمت در تلگرافخانه اصفهان پرداخت و درجه سرهنگی را
به دست آورد. او در سال 1341ق به موجب فرمانی از سوی احمد شاه قاجار به لقب «بشارت
حضور» ملقّب گردید.[2]] و شهرت و تخلّص خود را بشارت قرار داد. وی درسال 1356ق
وفات یافته و در تکیه بروجردی واقع در تخت فولاد مدفون گردید.[3]