حسین سلماسی

ابوعلی حسین بن ابراهیم بن ابوبکر سلماسی، از دانشمندان و خوشنویسان ساکن اصفهان بوده و در قرن ششم هجری برای شرف الدّین ابوالحسن علی بن اسماعیل اصفهانی مجموعه ای ترتیب داده است که شامل رساله های زیر است:

1. «الشّرقیّه فی تقاسیم العلوم الیقینیّه» 2. ترجمه «رساله الذّهبیّه» منسوب به حضرت رضاعلیه السلام 3. ترجمه «الرساله السیاسیّه» در وصایای بقراط حکیم و حکمای دیگر از عربی به فارسی 4. «منتخبات امثال و اشعار» مجموعه در سالهای 624 و 625ق کتابت شده است.[1]

حسین ادیب نطنزی

بدیع الزمان ابوعبداللَّه حسین بن ابراهیم بن احمد نطنزی اصفهانی معروف به «ادیب نطنزی» شاعر، ادیب و دانشمند لغوی قرن پنجم هجری. [در نطنز متولّد شد و جهت تحصیل تحصیل به اصفهان و شهرهای دیگر سفر کرد وسرانجام در کوی ارزویه واقع در محلّه جومان (یا جوهان) اصفهان ساکن شد و در سال 497ق و یا به قولی 499ق وفات یافت.

او حدیث را از ابوبکر محمدبن عبداللَّه بن ریذه اصفهانی، ابوذر محمّد بن ابراهیم صالحانی و ابوالفضل عبدالرحمان بن احمد رازی روایت می کند و برادر زاده اش ابوالفتح محمدبن علی نطنزی در مرو و ابوالعباس احمد بن محمّد مؤذن ادیب در اصفهان از او استماع حدیث کرده اند.

بدیع الزمان نطنزی به دو زبان فارسی و عربی شعر می سرود. و بدین خاطر به «ذواللّسانین» و «ذوالبیانین» مشهور بوده است. اگرچه برخی او را شیعه دانسته اند اما ابوسعد سمعانی در کتاب «الانساب» تصریح می کند که نطنزی اهل سنت و جماعت بوده

[1] تاریخ نظم و نثر، ج2، ص738.