آقا
شیخ محمّدحسن مدرس شیرازی اصطهباناتی ابن ملّا محمّد، عالم فاضل متقی، در اصفهان
نزد [آخوند کاشی] و حاج شیخ محمّد باقر نجفی کسب فیض نمود[2] و به مقامات عالی علم
و فضل نائل شد. [وی مدّتی به ریاضات شاقّه می پرداخته که آخوند کاشی او را از این
عمل نهی می نمود[3]]
[در
اصفهان مجلس درس و بحث داشته و جمعی از فضلاء و دانشوران خدمت او حاضر می شده اند
که از آن جمله: حاج شیخ محمّد علی کرمانی، شیخ محمّد حسن داورپناه، شیخ محمّد حسن
اسفرورینی قزوینی، ابوالفتح دهقان سامانی و حسن وحید دستگردی[4]]
سرانجام
در شوّال 1336ق وفات یافته و در تکیه ملک واقع در تخت فولاد مدفون شد.[5]
شیخ
محمّدحسن اصفهانی
شیخ
محمّدحسن بن محمّد اصفهانی، عالم فاضل، [از دانشوران قرن سیزدهم هجری ]وی در عتبات
عالیات نزد آقا محمّدباقر وحید بهبهانی تحصیل نموده و در سال 1216ق به ایران
مراجعت نموده و چندین سال در کرمانشاه ساکن بود. در اواخر عمر به اصفهان بازگشته و
در این شهر وفات یافت.
کتب
زیر از اوست:
1.
«انوار البصائر» در انواع علوم، در 12 مجلد [برخی از مجلدات آن در کتابخانه
[1]
خمینی شهر، شهری که از نو باید شناخت، صص166 و 167.